Το ‘πιάσιμο΄της μονόπλευρης εργασίας

Γράφει ο Γουδεβένος Γεώργιος, Φυσικοθεραπευτής 

Οσοι χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές, γραφομηχανές ή τηλέφωνα είναι υποψήφιοι να υποστούν το λεγόμενο «σύνδρομο της μονόπλευρης εργασίας». Τα μηχανήματα αυτά βρίσκονται, συνήθως, στα δεξιά ή αριστερά του γραφείου και προκαλούν «πιάσιμο» και πονάκια στον αυχένα και τους ώμους.

εργονομια «Είμαι τριάντα χρόνων, εργάζομαι ως χειριστής ηλεκτρονικών υπολογιστών εδώ και πέντε χρόνια και πρόσφατα έχουν αρχίσει κάποιες ενοχλήσεις στον αυχένα, ιδιαίτερα όταν στρίβω το κεφάλι μου αριστερά, ύστερα από κάποιες ώρες εργασίας, νιώθω «πιάσιμο στην ωμοπλάτη». Υποψιάζομαι ότι πιθανόν να φταίει ο τρόπος εργασίας μου. Τι μπορώ να κάνω για να ανακουφιστώ;»

Η παραπάνω αφήγηση είναι μία από τις πλέον συνήθεις που απευθύνεται τόσο στους γιατρούς όσο και στους φυσικοθεραπευτές από τους ασθενείς που προστρέχουν για βοήθεια για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτής της κατάστασης, δηλαδή του «συνδρόμου της μονόπλευρης εργασίας».

Το περίεργο σ’ αυτήν την κατάσταση είναι ότι την πραγματική και ουσιαστική λύση θα τη δώσει ο εργονόμος, (στη συνέχεια θα αναφερθούμε στο ρόλο του) και λιγότερο ο γιατρός ή φυσικοθεραπευτής. Ο μεν γιατρός ως προσφορά μπορεί να προτείνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά ή αναλγητικά και ιατρικές συμβουλές, ο δε φυσικοθεραπευτής μπορεί να συνδράμει στην ανακούφιση του πόνου, στην επαναφορά της κινητικότητας καθώς και στη σταθεροποιητική θεραπεία, με τη διόρθωση της στάσης και ειδικές υποστηρικτικές ασκήσεις. Επίσης, με μέσα όπως laser, υπέρηχοι, διαθερμίες κ.λπ. μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο.

Οπως λοιπόν φαίνεται, ο «τυπικός» αυτός ασθενής είναι θύμα μιας κατάστασης και όχι πάθησης, που ταλαιπωρεί τα άτομα που χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές, γραφομηχανές ή τηλέφωνα, που συνήθως βρίσκονται τοποθετημένα από τη μία ή την άλλη πλευρά του γραφείου (δηλαδή δεξιά ή αριστερά).

Η λύση σ’ αυτήν την κατάσταση, εφόσον αποκλειστεί από τον ειδικό γιατρό κάποιο παθολογικό πρόβλημα στον αυχένα ή την ωμική ζώνη, έχει να κάνει με την επέμβαση του ειδικού εργονόμου που θα συστήσει ορισμένες διορθώσεις τόσο στο χώρο όσο και στον τρόπο εργασίας σας.

Στη βόρεια Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία (στα προηγμένα κράτη) δίνεται μεγάλη σημασία στη μονόπλευρη εργασία, δηλαδή αυτήν όπου κάποιος πρέπει να στρέψει το κεφάλι του ή το σώμα του από τη μία μόνο πλευρά. Στις μεγάλες εταιρείες, στα σχολεία καθώς και στις δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες υπάρχουν ο γιατρός εργασίας, ο φυσικοθεραπευτής και ο εργονόμος, οι οποίοι μελετούν το χώρο και τον τρόπο εργασίας των υπαλλήλων.

Η συνήθης πρακτική είναι η αλλαγή της θέσης των υπολογιστών και των τηλεπικοινωνιακών μέσων, είτε εναλλάξ ανά μήνα ή εβδομάδα αλλαγή από δεξιά στα αριστερά κ.ο.κ. είτε βρίσκοντας μια σταθερή θέση που θεωρείται χαμηλού έως ελάχιστου κινδύνου για την εμφάνιση του «συνδρόμου της μονόπλευρης εργασίας».

Οι ειδικοί θα σας προτείνουν θέσεις αποφόρτισης των σημείων που προκαλούν τον πόνο ή τη δυσκαμψία που, όπως είναι αυτονόητο, εάν για πολλά χρόνια στρίβετε το κεφάλι σας ή το σώμα σας προς, π.χ., μόνο τη δεξιά πλευρά, αυτό θα είναι επιβαρυντικό για αυτή την πλευρά. Ο τρόπος επιβάρυνσης είναι διττός, δηλαδή η δεξιά π.χ. πλευρά γίνεται υπερκινητική, παρουσιάζοντας το «σύνδρομο της υπέρχρησης», η δε αριστερά γίνεται υποκινητική, παρουσιάζοντας δυσκαμψία και μείωση του εύρους κίνησης.

Το αναφερόμενο «πιάσιμο στην ωμοπλάτη» οφείλεται στο χειρισμό του πληκτρολογίου και του ύψος όπου βρίσκεται (συνήθως ψηλότερα από όσο πρέπει) ή στο ακουστικό του τηλεφώνου, που κρατώντας το από τη μία πλευρά την υποχρεώνει να ανυψώνεται και να στρίβει πλάγια, με αποτέλεσμα να γίνεται δύσκαμπτη και ευάλωτη.

 Η συνδρομή των ειδικών στη διευθέτηση του χώρου είναι σημαντική και πολύ αποτελεσματική, ιδιαίτερα στην τήρηση ορισμένων κανόνων εργασίας που αποτελούν το κλειδί στη λύση του προβλήματος αυτού. Η επισήμανση εστιάζεται στο να αποφύγετε το σήκωμα των ώμων ψηλότερα και στη συγκέντρωση των αντικειμένων εργασίας (κείμενα, χειριστήρια, έγγραφα, οθόνη p/c κ.λπ.) σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 35 εκατοστά.

Επίσης, είναι απαραίτητα τα μικρά διαλείμματα και η ενσυνείδητη χαλάρωση των μυών της ωμοπλάτης, όπως και η όσο το δυνατόν αποφυγή της ψυχικής έντασης (στρες), που αυξάνει τόσο τη μυϊκή ένταση στον αυχένα και την ωμοπλάτη όσο και τον πόνο που μπορεί να προκληθεί από αυτή τη θέση και κατάσταση.

Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε εργονομικά σχεδιασμένες καρέκλες και γραφεία, να κάθεστε όσο το δυνατόν πιο μέσα στην καρέκλα ώστε να στηρίζεται σωστά η σπονδυλική σας στήλη από το κάθισμα. Ιδανική αντιμετώπιση θα μπορούσε να είναι η, ανάλογα με το σωματότυπο, ηλικία, ύψος, βάρος, φύλο κ.λπ., διευθέτηση του χώρου εργασίας. Αρμόδιος γι’ αυτά είναι ο ειδικός εργονόμος, του οποίου το αντικείμενο υποδηλώνει η ετυμολογία του τίτλου, δηλαδή έργο-εργασία και νόμος, με απλά λόγια, οι νόμοι της εργασίας, που με λεπτομέρειες όπως η θέση, ο φωτισμός, το ύψος και οι αποστάσεις καθώς και οι ιδιαιτερότητες τόσο του ατόμου όσο και του χώρου παίζουν σημαντικό ρόλο.

Εφικτή αντιμετώπιση σήμερα στη χώρα μας είναι η ιατρική ή φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση, οπότε απευθυνθείτε στους γιατρούς και φυσικοθεραπευτές που θα σας ανακουφίσουν από τα συμπτώματα και είναι πολύ πιθανό να σας προτείνουν ριζικές λύσεις στο πρόβλημα της «μονόπλευρης εργασίας», καθώς και κάποιες συμβουλές εργονομίας.

Ο κατάλληλος φυσικοθεραπευτής μπορεί να σας μυήσει  στην εργονομία, μια άγνωστη πτυχή της εργασίας και της ζωής σας, που θα σας αποκαλύψει το μυστικό του ευ ζην και του ευ εργάζεσθαι. Η εργονομία θα σας οδηγήσει ένα βήμα παραπάνω τόσο στη σκέψη όσο και στην πράξη, δηλαδή να μην είστε «μονόπλευροι» ούτε στην εργασία, αλλά ούτε και στη ζωή…

Φυσικοθεραπευτική Παρέμβαση

 

Γράφει o Ξενοφών Χατζησαράντος, Φυσικοθεραπευτής – Καθηγητής Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού

Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η επιστήμη της φυσικοθεραπείας έχει περάσει από πολλά στάδια εξέλιξης. Έχουν αναπτυχθεί πολλές θεραπευτικές φιλοσοφίες και όλες έχουν σαν στόχο τη θεραπεία των μυοσκελετικών και νευρολογικών παθήσεων με φυσικά μέσα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ασθενείς με μυοσκελετικό πόνο αποτέλεσαν την πλειονότητα ατόμων που έλαβαν φυσιοθεραπευτική φροντίδα. Η αντιμετώπιση του μυοσκελετικού πόνου ως μεμονωμένο νευρολογικό, μυϊκό ή σκελετικό πρόβλημα, μόνο ανεπαρκής μπορεί να θεωρηθεί.

Η εξέλιξη του επαγγέλματος – επιστήμης της φυσικοθεραπείας απαιτεί την κίνηση του ανθρώπινου σώματος να είναι στο κέντρο οποιασδήποτε θεραπευτικής παρέμβασης. Ο Αμερικανικός Σύλλογος Φυσικοθεραπείας υιοθέτησε τη φιλοσοφία ότι η δυσλειτουργία της κίνησης είναι το κύριο πρόβλημα που αποκαθιστούμε ως φυσικοθεραπευτές.

Η σύγχρονη φυσικοθεραπευτική πράξη συμβάλλει στη βελτίωση της τόσο απαιτητικής και πιεστικής καθημερινότητας με ποικίλους τρόπους και για το λόγο αυτό καθίσταται απαραίτητη τόσο ως πρόσληψη όσο και ως θεραπεία σε οποιαδήποτε μυοσκελετική δυσλειτουργία.

Ο φυσικοθεραπευτής, ως γνώστης της κίνησης και της λειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος μπορεί να συμβάλει στη μείωση του πόνου και στη θεραπεία της πάθησης. Η σύγχρονες θεραπευτικές μέθοδοι στηρίζονται τόσο σε συμβουλευτικές όσο και σε παρεμβατικές πράξεις. Βασικό κομμάτι της πράξης είναι η παρατήρηση στάσης – κίνησης και η αξιολόγηση του κάθε ατόμου που προσέρχεται για φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση.

stasi-somatos200

Μέσω της σωστής διάγνωσης της κίνησης και της δυσλειτουργίας του κάθε ατόμου θα μπορέσει ο φυσικοθεραπευτής να κατευθύνει τον ασθενή στη μείωση πόνου και μείωση συμπτωμάτων που προέρχονται από κάποια πάθηση. Η συμβολή κυμαίνεται σε πολλά επίπεδα και όχι απλώς στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Η εργονομική παρέμβαση, η παρατήρηση για διόρθωση στάσης και κίνησης των ατόμων καθώς και όλες οι παρεμβατικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην καθημερινή φυσικοθεραπευτική πράξη είναι απαραίτητες για την οριστική λύση του προβλήματος και παράβλεψη αυτών θα έχει ως αποτέλεσμα τη συχνή επίσκεψη για το ίδιο πρόβλημα.

 

Παράγοντες όπως, η λανθασμένη στάση της κεφαλής, του αυχένα και των ώμων, πολύ συχνό τρίο δυσλειτουργίας σε αυχενικά σύνδρομα και χρόνιες παθήσεις ώμου δεν μπορούν να διορθωθούν αν δεν εστιάσουμε πρώτα στη σωστή στάση του κορμού και της λεκάνης. Ομοίως, η ευθυγράμμιση των ισχίων του γόνατος και του άκρου πόδα και κατ’ επέκταση η κατανομή δυνάμεων κατά μήκος της κινητικής αλυσίδας επηρεάζει και επηρεάζεται άμεσα από τον έλεγχο της λεκάνης και του κορμού.

protypa-staseon200

 

Η ορθή εμβιομηχανική ανάλυση και αξιολόγηση οποιουδήποτε τμήματος του σώματος πρέπει να περιλαμβάνει τον έλεγχο της κίνησης και της σταθερότητας του κορμού και των άκρων. Τα συνηθέστερα μυοσκελετικά προβλήματα (οσφυαλγία, τενοντίτιδα, αυχενικό σύνδρομο κ.α) δημιουργούνται από παρατεταμένες λανθασμένες στάσεις και κινήσεις ή από υπερβολικά φορτία, τα οποία ο οργανισμός δεν μπορεί να απορροφήσει. Ως αποτέλεσμα δημιουργούνται μικροκακώσεις – αλλοιώσεις στην ποιότητα των ιστών που προκαλούν στον άνθρωπο πόνο μικρού μεγέθους ή μυϊκούς σπασμούς.

Συχνά αντιμετωπίζονται με την ικανότητα αυτοίασης του οργανισμού ή με φαρμακευτική αγωγή από πρωτοβουλία του ατόμου. Καθώς όμως συνεχίζονται αυτές οι στάσεις – θέσεις ή κινήσεις δημιουργούνται μικροκακώσεις από υπέρχρηση ή από επαναλαμβανόμενη λανθασμένη χρήση με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καταστάσεις Stress που ξεπερνούν τις αντοχές των ιστών.

Η σωστή φυσικοθεραπευτική παρέμβαση έχει ως στόχο:

  • Τη λύση του μυοσκελετικού πόνου με φυσικές μεθόδους
  • Την εργονομική καθοδήγηση του ασθενή στη βελτίωση της καθημερινότητας
  • Τη λύση των μυικών σπασμών που δημιουργούν έντονους πόνους αντιλαμβανόμενους από τον ασθενή ως ‘πιάσιμο’
  • Την προαγωγή σωστών προτύπων κίνησης και στάσης σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ενασχολείται αυτός
  • Ενθάρρυνση και καθοδήγηση στην καθημερινή άσκηση για τη βελτίωση και σταθερότητα του μυοσκελετικού συστήματος, ώστε να δέχεται και να αντιμετωπίζει τις μικροκακώσεις που δημιουργούνται πριν μεταβληθούν αυτές σε οξέα και δύσκολα αναστρέψιμα προβλήματα.

 

Η πρόληψη και η σωστή παρέμβαση του φυσικοθεραπευτή πρέπει να ξεκινάει από την παιδική ηλικία και στόχο έχει τη μετάδοση της γνώσης του ανθρώπινου σώματος και του πώς λειτουργεί αλλά και την αυτοθεραπεία σε απλά καθημερινά προβλήματα. Την αντιμετώπιση δηλαδή μέσω είτε απλών κινήσεων είτε διατάσεων και ασκήσεων σε απλές μυοσκελετικές δυσμενείς καταστάσεις.

ergonomikes-theseis200

 

Στη σύγχρονη κοινωνία υπάρχει άγνοια τόσο του ανθρώπινου σώματος, του τρόπου που αυτό κινείται και λειτουργεί όσο και στο πόσο απλές λύσεις μπορούν να υπάρχουν στην αντιμετώπιση του μυοσκελετικού πόνου. Η άμεση αντιμετώπιση μυοσκελετικών πόνων μέσω φαρμάκων δεν πρέπει να είναι η πρώτη γραμμή άμυνας και ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει γνώσεις του σώματος και της λειτουργίας του για την εύρεση λύσεων και την αντιμετώπιση βιομηχανικών και κινητικών αλλαγών.

Σηκωθείτε από την καρέκλα!

Το καθισιό βλάπτει σοβαρά την υγεία, καθώς συνδέεται με καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη, καρκίνο, ακόμη και πρόωρο θάνατο.

Κάποιοι ειδικοί προτείνουν την… όρθια επανάσταση!

1533473878DF2F7C197DB61C249BFBFA

 

Κάνει ύπουλα τη δουλειά της ενώ εμείς δεν κάνουμε… τίποτα. Ο λόγος για την καρέκλα, αναπόσπαστο «αξεσουάρ» του καθισιού, η οποία, όπως αποδεικνύουν ολοένα περισσότερες έρευνες, είναι εξίσου επικίνδυνη για τον παγκόσμιο πληθυσμό με το κάπνισμα ή τηνπαχυσαρκία. Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το καθισιό συνδέεται με πλήθος προβλημάτων υγείας, όπως ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος, ακόμη και με πρόωρο θάνατο. Κάποιοι ειδικοί προτείνουν ως λύση στη «μάστιγα» της καθιστικής ζωής το να… σηκωθούμε όρθιοι – οι τάσεις μάλιστα που έχουν ξεκινήσει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αφορούν γραφεία για… ορθίους. Ολοι οι ειδήμονες πάντως συμφωνούν στο εξής: το «διαβολικό» παρατεταμένο καθισιό μπορεί να… εξαγνιστεί με λίγη, έστω και μέτριας έντασης, άσκηση, με απλές αλλαγές του τρόπου ζωής, όπως το να περπατάμε μέσα στο γραφείο, οι οποίες είναι ικανές να κάνουν τη διαφορά. Ετσι θα σπάσουν τα (τέσσερα) πόδια που απειλούν την υγεία μας και εμείς θα… σταθούμε (κυριολεκτικώς) καλύτερα στα δικά μας. Εάν διαβάζετε αυτό το κείμενο καθιστοί έχοντας μάλιστα περάσει προηγουμένως αρκετές κυριακάτικες χαλαρές ώρες στον καναπέ σας, τότε είναι πολύ πιθανό να έχει ήδη αυξηθεί ο κίνδυνος που αντιμετωπίζετε για καρδιοπάθειες, θρομβώσεις, καρκίνο, ακόμη και για πρόωρο θάνατο. Ολοένα περισσότερα ερευνητικά στοιχεία δείχνουν ότι το παρατεταμένο καθισιό, το οποίο αποτελεί κύριο «συστατικό» του τρόπου ζωής μεγάλης μερίδας του πληθυσμού μονοπωλώντας όχι μόνο τα Σαββατοκύριακα αλλά και την εργάσιμη εβδομάδα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα «δεινά» του σύγχρονου κόσμου, όπως η παχυσαρκία και το κάπνισμα. την ίδια στιγμή αυξάνονται οι φωνές που αναφέρουν ότι ήρθε η ώρα για την… όρθια επανάσταση που θα φέρει το τέλος εποχής (της καρέκλας) εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο «ανάτασης» γιατην υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως.

Ηδη από τη δεκαετία του 1950 κάποιοι επιστήμονες είχαν «ψυχανεμιστεί» ότι η καρέκλα – και μάλιστα στους χώρους εργασίας – «σκοτώνει». Μελέτη που δημοσιεύθηκε εκείνη την εποχή στην έγκριτη ιατρική επιθεώρηση «The Lancet» είχε δείξει ότι οι συνεχώς καθισμένοι οδηγοί λεωφορείων του Λονδίνου αντιμετώπιζαν διπλάσιο κίνδυνο εμφράγματος σε σύγκριση με τους ελεγκτές εισιτηρίων που βρίσκονταν σε διαρκή κίνηση μέσα στο όχημα. Από το 1950 ως σήμερα οι… καθιστοί (εργαζόμενοι και όχι μόνο) έχουν αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο και μαζί με αυτούς και οι μελέτες που δείχνουν ότι το… πολύ καθισιό βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Διαβήτης και παχυσαρκία
Τα πιο πρόσφατα νέα για την αρνητική επίδραση της καθιστικής ζωής στην υγεία ήλθαν στο φως στα τέλη του περασμένου μήνα μέσω δημοσίευσης στην επιστημονική επιθεώρηση «Diabetologia». Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέστερ μελέτησαν 878 άνδρες και γυναίκες που αντιμετώπιζαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη και ανακάλυψαν σύνδεση μεταξύ των επιπέδων γλυκόζης και λιπιδίων του αίματος – αποτελούν αμφότερα βιοχημικούς δείκτες διαβήτη – και του χρόνου που περνούσε καθιστό το κάθε άτομο. Ορισμένοι από τους συμμετέχοντες στη μελέτη κάθονταν λίγες ώρες κάθε ημέρα – περίπου τρεις – ωστόσο οι περισσότεροι περνούσαν πάνω από 10 ώρες καθιστοί (αριθμός που συνάδει με αυτόν που δείχνουν τα περισσότερα στοιχεία σε ό,τι αφορά τον σύγχρονο άνθρωπο) και κάποιοι λίγοι ακόμη και 16 ώρες ημερησίως (στο γραφείο, στο αυτοκίνητο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή μπροστά στην τηλεόραση). Σύμφωνα με τα ευρήματα, όσο περισσότερο χρόνο περνούσε καθιστό ένα άτομο τόσο υψηλότερη συγκέντρωση γλυκόζης και λιπιδίων συσσωρευόταν στο αίμα του.
Το να στέκεται κάποιος όρθιος τρεις ώρες επιπλέον την ημέρα, ακόμη και αν δεν ασκείται, μπορεί να τον κάνει να «κάψει» περί τα 3,6 κιλά λίπους ετησίως, υποστηρίζουν οι ερευνητές από το Λέστερ και εξηγούν ότι στην όρθια στάση οι μύες  «δουλεύουν» λίγο παραπάνω από τη στάση… καθισιού και φαίνεται να παράγουν περισσότερα ένζυμα τα οποία διασπούν το σάκχαρο και τα λιπίδια στην κυκλοφορία του αίματος.
Καρδιαγγειακά και καρκίνος
Μελέτη της ίδιας ομάδας η οποία δημοσιεύθηκε και πάλι στο «Diabetologia» τον περασμένο Οκτώβριο και βασίστηκε σε στοιχεία 18 προηγούμενων μελετών που περιελάμβαναν 794.577 άτομα έδειξε πολλά και σημαντικά δεινά του καθισιού (συμπεριλαμβανομένου και πάλι του διαβήτη). Κατ’ αρχάς οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο μέσος ενήλικας περνά το 50% – 70% του χρόνου του καθιστός. Κατά δεύτερον είδαν ότι όσοι εκ των συμμετεχόντων στη μελέτη είχαν την πιο καθιστική ζωή σε σύγκριση με τους υπόλοιπους αντιμετώπιζαν αυξημένο κατά 112% κίνδυνο για διαβήτη, κατά 147% για καρδιαγγειακά νοσήματα και κατά 49% για πρόωρο θάνατο (ακόμη και αν γυμνάζονταν τακτικά). Σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν κάποιος διάγει έναν άκρως… καθιστικό βίο, ακόμη και αν κάνει μέσα στην ημέρα 30λεπτη μέτρια άσκηση, όπως συστήνουν οι αρμόδιοι οργανισμοί, δεν εξαλείφει τους κινδύνους που αντιμετωπίζει σε ό,τι αφορά την υγεία του. Οι επιστήμονες λένε ότι το καθισιό είναι γενικώς κακό για την υγεία, όπως είναι και το κάπνισμα, ασχέτως του αν το άτομο ακολουθεί κάποιους άλλους υγιεινούς… δρόμους στη ζωή του. Βέβαια οι ειδικοί από το Λέστερ τονίζουν πως αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί δικαιολογία… μη άσκησης. Οπως υπογραμμίζουν, πρέπει όλοι να ασκούνται έστω και 30 λεπτά ημερησίως και όσο για τις υπόλοιπες 23,5 ώρες της ημέρας, να είναι όσο λιγότερο καθιστοί μπορούν.
Τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου εξαιτίας των πολλών ωρών ημερησίως στην καρέκλα υπογραμμίζει άλλη μία μεγάλη μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2012 στηνεπιθεώρηση «Archives of Internal Medicine». Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ μελέτησαν στοιχεία που αφορούσαν 22.497 άτομα ηλικίας 45 ετών και άνω και είδαν ότι όσοι «αλυσοδένονταν» στην καρέκλα για 11 ώρες ή και περισσότερο μέσα στην ημέρα αντιμετώπιζαν αυξημένες κατά 40% πιθανότητες θανάτου από οποιοδήποτε αίτιο. Οπως επίσης προέκυψε από τη μελέτη ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου ήταν αυξημένος κατά 15% στα άτομα που κάθονταν 8-11 ώρες ημερησίως σε σύγκριση με όσα κάθονταν λιγότερο από τέσσερις ώρες την ημέρα.
Συνέχεια στο… κακών του καθισιού ανάγνωσμα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε το 2011 στο ετήσιο συνέδριο του Αμερικανικού Ινστιτούτου για την Ερευνα στον Καρκίνο στηνΟυάσιγκτον και η οποία έδειξε ότι οι πολλές ώρες στην καρέκλα «εγκυμονούν» μεταξύ άλλων και καρκίνο. Σύμφωνα με τα συγκεκριμένα ευρήματα που ανήκαν σε ειδικούς της Αμερικανικής Εταιρείας για τον Καρκίνο, μόνο στις ΗΠΑ το υπερβολικό καθισιό μεταφράζεται σε περισσότερες από 90.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου ετησίως (49.000 περιπτώσεις καρκίνου του μαστού και 43.000 περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου). τηνίδια στιγμή άλλη μελέτη ειδικών των Υπηρεσιών Υγείας της επαρχίας της Αλμπέρτα στον Καναδά η οποία παρουσιάστηκε στο ίδιο συνέδριο έδειξε ότι η τακτική φυσική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού, του παχέος εντέρου, αλλά και του ενδομητρίου κατά 25%-30%. Οι ερευνητές οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό έπειτα από ανάλυση στοιχείων 200 διαφορετικών μελετών ανέφεραν πως υπάρχουν επίσης ενδείξεις σχετικά με το ότι η τακτική άσκηση – ακόμη και το γρήγορο περπάτημα της μισής ώρας ημερησίως – μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης και άλλων μορφών καρκίνου και συγκεκριμένα του πνεύμονα, του προστάτη και των ωοθηκών.
Θανατηφόρα… τηλεόραση

Από όλες τις πτυχές της καθιστικής συμπεριφοράς μας, οι ώρες μπροστά στην τηλεόραση φαίνεται να στοιχίζουν περισσότερο στην υγεία. Πρόσφατη μελέτη ειδικών από τηνΑυστραλία έδειξε πως για κάθε ώρα που βλέπουμε τηλεόραση το νήμα της ζωής μπορεί να μικραίνει ως και κατά 22 λεπτά, ενώ από αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στην online ιατρική επιθεώρηση «BMJ Open» τον περασμένο Ιούλιο προέκυψε ότι ο αμερικανικός πληθυσμός θα μπορούσε να κερδίσει δύο χρόνια ζωής κατά μέσο όρο αν μείωνε το καθισιό σε λιγότερες από τρεις ώρες μέσα στην ημέρα και 1,38 χρόνια ζωής αν μείωνε συγκεκριμένα τηντηλεθέαση σε λιγότερο από δύο ώρες ημερησίως. Ανασκόπηση μελετών που εμφανίστηκε το 2011 στην επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Ενωσης (JAMA) ανέφερε ότι κάθε αύξηση της τηλεθέασης κατά δύο ώρες ημερησίως συνδεόταν με 176 νέες περιπτώσεις διαβήτη τύπου 2, 38 νέες περιπτώσεις θανατηφόρας καρδιαγγειακής νόσου και 104 νέες περιπτώσεις θνησιμότητας από όλα τα αίτια ανά 100.000 Αμερικανούς ετησίως. Για ποιον λόγο το καθισιό μπροστά στην τηλεόραση αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο της υγείας; Μα επειδή όταν βλέπουμε τηλεόραση το σώμα ουσιαστικώς «κατεβάζει ρολά». Οπως σημειώνουν οι ειδικοί, όταν εργαζόμαστε καθιστοί, κινούμαστε έστω και λίγο μιλώντας στο τηλέφωνο, γράφοντας στον υπολογιστή ή ψάχνοντας κάποια χαρτιά. Στον καναπέ με την τηλεόραση ανοιχτή βασιλεύει η… πλήρης ακινησία (η οποία συχνά συνδυάζεται και με κατανάλωση ανθυγιεινών σνακ).

Ποιές λύσεις, λοιπόν, προτείνουν οι ειδικοί?
Μπορείτε να τις διαβάσετε πατώντας εδώ

Ινομυαλγία – Μήπως πάσχετε και δεν το ξέρετε?

Ζώντας με ινομυαλγία … μια προσωπική υπόθεση

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν πάντοτε ένα εύθραυστο παιδί. Κι από μικρή ηλικία, αν και αγοροκόριτσο, ένιωθα συχνά πόνους στο σώμα μου και όλοι με θεωρούσαν ιδιαίτερα ευαίσθητη και παραπονιάρα. Μετά από δώδεκα χρόνια πόνου, κόπωσης και αλλεπάλληλων επισκέψεων σε γιατρούς, επιτέλους δικαιώθηκα. Tον Οκτώβριο του 2007, είχα τη διάγνωση που φοβόμουν, αλλά ενδόμυχα επιθυμούσα. Δεν ήμουν εγώ υπερβολική, αλλά η πάθησή μου αόρατη. Εδώ και 4 χρόνια λοιπόν, αγχώνομαι, ηρεμώ, πονάω, κουράζομαι, πέφτω και ξανασηκώνομαι, με άλλα λόγια προσπαθώ να ζω με ινομυαλγία.

Έχοντας η ίδια σπουδάσει εξελικτική ψυχολογία, ανέκαθεν ενδιαφερόμουν για τη λειτουργία του εγκεφάλου, την ψυχολογία, καθώς και τις ασθένειες / διαταραχές που δυστυχώς πλήττουν πολύ κόσμο. Για αυτό αποφάσισα να μεταφέρω τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου και σε άλλους. Θα σας μιλήσω για μια κοινή, αλλά άγνωστη στην Ελλάδα ρευματολογική πάθηση. Μιας πάθησης που το όνομα, δεν είχα ξανακούσει έως τον Οκτώβριο του 2007, που διαγνώσθηκα με αυτήν.

 

 

 

 Ποια είναι τα συμπτώματα της ινομυαλγίας?

 

Αρχικά υπάρχει πόνος παντού, νιώθεις λες και σε έχουν δείρει και γενικώς αισθάνεσαι μια απίστευτη κούραση. Δεν έχεις κουράγιο να κάνεις πράγματα και το χειρότερο δεν κοιμάσαι τα βράδια, άρα δεν ανανεώνεσαι. Με άλλα λόγια έχεις διάχυτο μυοσκελετικό πόνο στους μύες, τένοντες και ινώδεις ιστούς, αίσθημα κόπωσης και διαταραχές ύπνου. Η ινομυαλγία ανήκει στα «σύνδρομα μεγεθύνσεως του πόνου» (pain amplification syndromes) και ως πάθηση σχετίζεται με το άγχος (stress-related illness), όχι ως προς την αίτια εμφάνισής της, αλλά γιατί κατά κανόνα γιατί τα συμπτώματα επιδεινώνονται με το άγχος, τη ψυχική πίεση και κατάπτωση. Παρουσιάζεται επίσης ευαισθησία κάποιων σημείων σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος. Ο πόνος της ινομυαλγίας μπορεί να εμφανιστεί ως άλγος, βαθύς σκελετικός πόνος, τσίμπημα από βελόνες, κάψιμο, μαχαιριά, δυσκαμψία, μυρμήγκιασμα, πρήξιμο, δόσεις ηλεκτρισμού, καθώς και αίσθημα πιασίματος από υπερκόπωση, αδυναμία κ.λ.π. Οι μυς μπορεί να δημιουργούν την αίσθηση ότι έχουν τεντωθεί ή ότι είναι κουρασμένοι.

 

Φυσικά θα ρωτήσει κανείς «όλοι έχουν τα ίδια συμπτώματα»?

Μπα, εξαρτάται. Εγώ π.χ. όταν ξεκίνησα, πονούσα στα χέρια και στο πάνω μέρος του σώματος, ενώ άλλοι αντιμετώπιζαν πρόβλημα κινητικότητας.

Μπορεί τα συμπτώματα της ινομυαλγίας να διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά σίγουρα το κοινό σύμπτωμα είναι ένα: πονούν παντού. Υπάρχουν στιγμές που ο πόνος είναι μέτριος και άλλες που είναι τόσο δυνατός που γίνεται ανυπόφορος. Ο πόνος, τα συμπτώματα κλπ είναι ανάλογα του βαθμού που εμφανίζει κανείς την πάθηση, το χρονικό διάστημα εμφάνισης της πάθησης προ αγωγής κι από την συνύπαρξη ή όχι άλλων παθήσεων. Συνδυάζεται συνήθως με άλλες συνδυασμένες νοσηρότητες. Σε μερικές περιπτώσεις, ήδη προϋπάρχουν ρευματικές παθήσεις, όπως Λύκος, Σκλήρυνση κατά πλάκας, Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, Σύνδρομο Sjogren, Νόσος του Lyme κ.α. (δευτεροπαθής ινομυαλγία). Ακόμα όπως και στην πρωτοπαθή ινομυαλγία (όπου είναι η μόνη πάθηση, πχ. στην δικη μουπεριπτωση)  υπάρχουν κάποια βασικά κοινά συμπτώματα πέρα από τον πόνο, τις διαταραχές ύπνου και την έντονη σωματική κόπωση όπως:

    • πόνος που μεταναστεύει σε διάφορα σημεία του σώματος,
    • δυσκαμψία ιδιαίτερα έντονη το πρωί,
    • διαταραχές ύπνου, 
    • δυσκολία να αποκοιμηθεί κανείς,
    • αίσθημα ανεπαρκούς ξεκούρασης και ανανέωσης από τον ύπνο,
    • έντονη σωματική κόπωση,
    • έλλειψη ενέργειας/αντοχής,
    • μυρμήγκιασμα,
    • μούδιασμα,
    • νευροπαθείς πόνοι
    • μυοσκελετικοί πόνοι και σπασμοί, 
    • ημικρανίες
    • παρουσία πολλών σημείων τοπικής ευαισθησίας (όπως αυχένας, σπονδυλική στήλη, ώμοι, πλάτη, ισχία, μέση),
    • κακή κυκλοφορία ή πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια,
    • αφηρημάδα και δυσκολία συγκέντρωσης (γνωστικές λειτουργικές αδυναμίες
    • ημικρανίες,
    • δυσλειτουργία του νευροενδοκρινικού συστήματος.

    Φυσικά μπορεί να τύχει να συνυπάρχουν κι άλλα συμπτώματα, όπως: ευαισθησία σε ήχους, μυρωδιές, δυνατά φώτα, σύνδρομα πόνου σε διάφορα μέρη του σώματος, μορφές αρθρίτιδας, επικονδυλίτιδα, οσφυαλγία, παθήσεις του θυρεοειδή αδένασύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, κολίτιδα, κακή ή μελαγχολική διάθεση, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης  βουητό στα αυτιά,κροταθογναφικό σύνδρομο κ.λ.π. 

    Μετά έρχεται το θέμα του ύπνου! 

    Αχ τι καλά να πέσω στο κρεβατάκι μου, να χαλαρώσουν κι αυτοί οι σπασμοί στην πλάτη. Αμ δε! Γιατί δυστυχώς, δεν τίθεται θέμα να κοιμηθείς καλά! Ο βαθύς ύπνος (στάδιο IV της nonREM), διακόπτεται από άλφα κύματα (RΕΜ φάση: κύματα αφύπνισης) με αποτέλεσμα το σώμα να μη χαλαρώνει και να ξυπνάς το πρωί με πόνους και κούραση. 

    Πως γίνεται η διάγνωση, εφόσον δε φαίνεται από τεστ αίματος ή ακτινογραφίες και μαγνητικές? 

    Επιτέλους αυτή η κατά κόσμον «αόρατη πάθηση» έγινε ορατή όταν το 1990, τοΑμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίαςκαθιέρωσε τα διαγνωστικά κριτήρια της ινομυαλγία ως εξής: 

    • Ιστορικό διάχυτου άλγους, που διαρκεί τουλάχιστον 3 μήνες, και αφορά και στα τέσσερα τεταρτημόρια του σώματος και 
    • Ύπαρξη 11 – 18 ευαίσθητων σημείων (tender points) όπου όποια πίεση βάρους 4 κιλών προκαλεί πόνο (οι άνθρωποι που δεν έχουν ΙΝΜ δεν πονούν σε αυτά τα σημεία). . ….εγώ που έχω 16 ευαίσθητα σημεία, κερδίζω τίποτα?

    Η ινομυαλγία είναι δύσκολο να διαγνωσθεί επειδή πολλά από τα συμπτώματά της μιμούνται τα συμπτώματα άλλων ασθενειών, όπως Lyme, Λύκο, Σκλήρυνση κατά πλάκας, η μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα κ.α.

     

     Υπάρχουν προβλήματα?Η ινομυαλγία είναι μια μορφή εξωαρθρικού ρευματισμού, χωρίς συγκεκριμένη αιτία δημιουργίας. Δεν υπάρχει φλεγμονονή αλλά χτυπάει τους μυς, τους ιστούς και τους συνδέσμους και αποτελεί μια νόσο που δύσκολα εντοπίζεται. 

     

     

    Για πολλά χρόνια, θεωρείτο μια «σχεδόν αόρατη πάθηση» ακόμα και στους ιατρικούς κύκλους (σε μενα, αραια και που φαινονται καποιοι σπασμοι, βλ. φωτογραφιες), δυστυχώς η διάγνωση συνήθως καθυστερεί περίπου 5 χρόνια από τη στιγμή που εμφανίζονται τα συμπτώματα, με αποτέλεσμα να προσθέτει επιπλέον άγχος στους ήδη νοσούντες. Καθώς δεν συνοδεύεται από ορατές, εξωτερικές ενδείξεις, οι άνθρωποι του περιβάλλοντος των παθόντων συχνά είναι εριστικοί, καταπιεστικοί και άθελά τους επιβαρύνουν πολύ τους ασθενείς.

    Κι ας μη συζητήσουμε καν το θέμα των εξόδων για τακτικές εξετάσεις και φαρμακευτική αγωγή. Και ακόμα περισσότερο την ανικανότητα κάποιων ασθενών να κερδίσουν τα προς το ζήν μέσω εργασίας και την αδυναμία του κράτους να προνοήσει για αυτούς με πολιτικές πρόνοιας και σε αρκετές περιπτώσεις, με αναπηρικές συντάξεις. Τουλάχιστον έγινε επιτέλους μια πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μακάρι να προωθηθεί το θέμα το συντομότερο δυνατόν*. 

     

     

    Γνωρίζουμε τι φταίει?

     

    …μπορεί να μην έχουμε αιτιολογία για την εμφάνιση της ινομυαλγίας γι’αυτό και η περιγραφή της ως σύνδρομο, αλλά μετά από έρευνες βρέθηκε ο πίθανος ένοχος: τοκεντρικό νευρικό σύστημα. Επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει μια ανωμαλία στον τρόπο με τον οποίο το σώμα αντιδρά στον πόνο, και ιδιαίτερα μια έντονη ευαισθησία σε ερεθίσματα. Ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων δείχνει ότι αλλοιώσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα δύναται να συμβάλουν στους πόνους της ινομυαλγίας.

     

    Δυσλειτουργία νευροδιαβιβαστών, μεταβολές στην νευροενδοκρινική δραστηριότητα ευθύνονται για τον πόνο, το άγχος, την κόπωση που προκαλεί η ινομυαλγία. Παρατηρούνται επίσης χαμηλότερα του φυσιολογικού, επίπεδα των νευροδιαβιβαστών «σεροτονίνη» και «νοραδρεναλίνη» (νορεπινεφρίνη) που σχετίζονται με την αντίληψη του πόνου, ρύθμιση του ύπνου, διάθεση, άγχος, κλπ. και ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ασθενών, της ουσίας Ρ που ευθύνεται με τη σειρά της για τη μεγιστοποίση του πόνου και την υπεραισθησία του δέρματος και των μυών, όσον αφορά στα επώδυνα ερεθίσματα. 

     

     

    Η ινομυαλγία μπορεί να σχετίζεται με αλλαγές στον μεταβολισμό των μυών, όπως μειωμένη ροή αίματος, που προκαλεί κούραση και μειωμένη δύναμη. Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι ο πόνος την ινομυαλγίας μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ο εγκέφαλος δεν παράγει αρκετή σεροτονίνη, ντοπαμίνη, ή GABA κατά τη διάρκεια του ύπνου με αποτέλεσνα να μην χαλαρώσουν οι μυς του ασθενούς, κι αυτό με τη σειρά του δημιουργεί επώδυνη ένταση στους μυς, ενώ συχνά δημιουργούνται κόμποι στους μυς στα ευαίσθητα σημεία. Ο ύπνος δεν βοηθάει στην ανάκτηση δυνάμεων, οπότε ο ασθενής δεν αισθάνεται ανανεωμένος και είναι συχνά πιο κουρασμένος το πρωί απ’ ό,τι ήταν πριν κοιμηθεί. Το έναυσμα για την έναρξη της ινομυαλγίας μπορεί να αφορά σε προϋπάρχουσα πάθηση, σε κάποιο τραυματικό γεγονός, π.χ. τραυματισμό, σοκ, ακόμα και γέννα σε κάποιους ή μία κάκωση. 

     

    Υπάρχει θεραπεία?

     

    Η ινομυαλγία είναι χρόνιο νόσημα, με εξάρσεις και υφέσεις κι ο καθένας το βιώνει εντελώς διαφορετικά και σε διαφορετικό βαθμό, αρά εφόσον δεν υπάρχουν κοινά συμπτώματα, η σωστή αγωγή γίνεται πάντα σε προσωπική βάση. Πολλοί επιλέγουν να υιοθετήσουν απλά μια σωστή διατροφήηρεμίατεχνικές χαλάρωσης όπως κολύμπι / υδροθεραπεία σε ζεστό νερόμασάζ (myofascial release technique), deep tissue massage και εναλλακτικές θεραπείες. Σίγουρα πρέπει να κρατάμε το σώμα μας ευλίγιστο με διατάσεις/ελαφριά γυμναστική ώστε οι μυες να γυμνάζονται όσο είναι δυνατό. Ένας καλός φυσικοθεραπευτήςμπορεί να σας βοηθήσει στα παραπάνω. 

    Φυσικά, συμπληρωματικά σε όποια φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά εγκεκριμένα για ινομυαλγία και αντικαταθλιπτικά (σε μικρή δόση που στοχεύουν στον νευροπαθή πόνο), η συμβουλευτική θεραπεία, με τη μορφή της γνωστικής/συμπεριφορικής μεθόδου, έχει δείξει πολύ καλά αποτελέσματα. Υπάρχουν αρκετά τρικ ώστε να βοηθηθεί και η σκέψη μεσυνεχή εξάσκηση του μυαλού. Η θετική και αισιόδοξη σκέψη, όμως αποδεδειγμένα βοηθάει! 

     

     

    Δεν υπάρχει θεραπεία που να αντιμετωπίζει πλήρως την ινομυαλγία. Υπάρχουν, όμως πολλές τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν έναν ασθενή να την ελέγξει και να την αντιμετωπίσει. Χαμηλές δόσεις από αντικαταθλιπτικά φάρμακα τη νύχτα αυξάνουν την παραγωγή της σεροτονίνης από τον εγκέφαλο, βελτιώνοντας την ποιότητα του ύπνου και βοηθώντας τους μυς να χαλαρώσουν. Οι ασθενείς με ινομυαλγία μπορεί να βοηθηθούν από έναν συνδυασμό άσκησης, φαρμάκων, βελτίωσης της στάσης του σώματος και χαλάρωσης. Τα συμπληρώματα μαγνησίου είναι συχνά πολύ ευεργετικά για όσους πάσχουν από ινομυαλγία. Και προπαντώς ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ, πιστέψτε με ξέρω… απέκτησα αυτοάνοσο νόσημα (Λεύκη) μετά τον πανικό και την ταλαιπωρία ετών αμφισβήτησης και κακομεταχείρισης. Όσοι δεν πιστεύουν ή/και επίτηδες επιλέγουν να αγνοούν και να μη μας στηρίζουν, δεν αξίζει να τους δίνουμε σημασία! Ας κοιτάξουμε τους εαυτούς μας, να διαχειριζόμαστε το καλύτερο δυνατόν τους πόνους μας και να θέτουμε τα όρια μας!

    Πιστέψτε με, είμαι παθούσα και ξέρω..

    Image
    Πηγή: http://www.inomyalgia.gr/2009/07/blog-post_29.html 

    Να κάνω κορτιζόνη ή όχι?

     

    Γράφει ο Δρ Ηλιακης Εμμανουηλ Ορθοπεδικος Χειρουργός Ευφρονίου 8 Παγκράτι. τηλ. 2107228340

     

    Ο γιατρός μου συνέστησε έγχυση κορτιζόνης και σκέφτομαι εάν πρέπει να πάω.Την προηγούμενη φορά με είχε βοηθήσει. Εσείς τι νομίζετε;

    Μία συχνή ερώτηση που έχει μόνο μια απάντηση. Τουλάχιστον από μένα. Όχι.

    Ευτυχώς οι υποστηρικτές αυτής της λύσης κορτιζόνη στους τένοντες όλο και μειώνονται. Γιατί;

    Α. Η κορτιζόνη εμποδίζει την αποκατάσταση της τραυματισμένης περιοχής

    Ο συνδετικός ιστός αποκαθίσταται με την διαδικασία της φλεγμονής. Χωρίς τα στοιχεία της φλεγμονής δεν υπάρχει θεραπεία. Η διόγκωση ( οίδημα ) της περιοχής από μια έως τρεις μέρες είναι ο χρόνος που απαιτείται ώστε το σώμα να αρχίσει να αποκαθιστά τη βλάβη. Εάν θέλετε να σταματήσετε την αυτοθεραπεία η την θεραπεία σταματήστε την φλεγμονή . Είναι αυτό ακριβώς που κάνει η κορτιζόνη. Η κορτιζόνη είναι τόσο ισχυρή που εάν αναμειχτεί με ένα αναπλαστικό παράγοντα είναι ικανή να αναστείλει και αυτού την δράση.

    Β. Η κορτιζόνη εμποδίζει την θεραπευτική δράση της Ozonaim

    Να θυμόμαστε το εφαλτήριο σημείο κάθε ίασης. Το σώμα θεραπεύεται με την φλεγμονή. Η διαδικασία της φλεγμονής περιλαμβάνει την φαγοκυττάρωση (κύτταρα του ανοσοποιητικού καθαρίζουν την περιοχή), την αγγειογέννεση (δημιουργία νεόπλαστων αγγείων) και την δημιουργία ινοβλαστών (δημιουργία νέου κολλαγόνου). Όλα αυτά εμποδίζονται από την κορτιζόνη. Η κορτιζόνη επίσης σταματά την μετανάστευση κυττάρων του ανοσοποιητικού εις την τραυματισμένη περιοχή. Αυτή η μετανάστευση και η διαδικασία αποκατάστασης είναι αυτή που προκαλεί τον πόνο. Η κορτιζόνη εμποδίζει αυτήν την διαδικασία γι’ αυτό και ο ασθενής αισθάνεται καλυτέρα. Ο ασθενής που κάνει κορτιζόνη θυσιάζει την ίαση για τον έλεγχο του πόνου του. Αυτή είναι λανθασμένη επιλογή επειδή τώρα έχει μια αποδυναμωμένη δομή που νομίζει ότι είναι καλά. Έτσι συνεχίζει τα σπορ και τις δραστηριότητες του μη συνειδητοποιώντας ότι επιταχύνει την εκφυλιστική διαδικασία.

    Γ. Η κορτιζόνη επιταχύνει την εκφυλιστική διαδικασία

    Η κορτιζόνη,εμποδίζοντας την φυσιολογική θεραπευτική φλεγμονώδη αντίδραση, επιταχύνει την εκφυλιστική διαδικασία στους τένοντες, συνδέσμους και αρθρώσεις εκεί όπου αυτή εγχέεται. Αυτό επίσης δίνει στον ασθενή λανθασμένη αίσθηση σιγουριάς ότι η προβληματική περιοχή θεραπεύτηκε το οποίο όμως δεν είναι αλήθεια. Ο συνδυασμός κορτιζόνης και οι ακολουθούμενες ασκήσεις αποτελούν μια επιπλέον επιβάρυνση για τον χόνδρο. Τελικά εάν σε αυτά προστεθεί και κάποιος αρθροσκοπικός καθαρισμός η ολική αντικατάσταση της άρθρωσης αποτελεί σχεδόν πάντα μονόδρομο.

    Δ. Οι εγχύσεις κορτιζόνης μας γηράσκουν πρόωρα

    Η ozonaim τεχνική αποκαθιστά την βλάβη με την φυσιολογική διαδικασία της φλεγμονής η της υπεροξυγόνωσης (ανάλογα την συγκέντρωση του ιατρικού όζοντος) και προκαλεί τον οργανισμό να διορθώσει μόνιμα την βλάβη όπως θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει δίδοντας του νέα προοπτική και όνειρα. Η κορτιζόνη εμποδίζει την πλήρη θεραπευτική διαδικασία. Η καταστολή ενός τραυματισμού αποτελεί την καλύτερη συνταγή ώστε αργότερα στην ζωή του να πονέσει, να λάβει αντιφλεγμονώδη, να υποστεί ακινητοποίηση, χειρουργείο, δηλαδή συνολικά να γεράσει πρόωρα.

    Να θυμάστε πάντα ότι η επιτυχία μιας θεραπείας εξαρτάται

    1) Από την σωστή διάγνωση – γνώση και κατόπιν από την κατάλληλη τεχνική αντιμετώπισης του γιατρού σας

    2) Από την ισορροπημένη διατροφή

    3) Από την ορμονική σας κατάσταση

    4) Από τον τρόπο ζωής σας