Πώς μπορώ να καταλάβω πότε ασκούμαι υπερβολικά?

Γράφει η Μαρία Κορόγιαννη Φυσικοθεραπεύτρια PT Msc

Όλοι γνωρίζουμε τα οφέλη της σωματικής άσκησης, αν και δεν την εντάσσουμε πάντα στην καθημερινότητά μας. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, οτι αποφασίσατε να τηρήσετε την υπόσχεση που δώσατε στον εαυτό σας και επιτέλους ξεκινήσατε να ασκείστε συστηματικά.
Πώς μπορείτε να καταλάβετε οτι η άσκηση γίνεται υπερβολική και μάλλον σας βλάπτει, παρά σας ωφελεί?

Είναι συνηθισμένο όταν ξεκινάτε μια νέα σωματική δραστηριότητα, να σας πονάνε οι μύες ή να νιώθετε ευαισθησία και δυσκαμψία σε ορισμένα μέλη του σώματός σας. Η ενόχληση αυτή, ενω σε αρκετές περιπτώσεις θεωρείται ‘φυσιολογική’, δεν πρέπει να κρατά για πάνω από μία με μιάμιση μέρα. Εαν αυτό που αισθάνεστε παραμένει ως ενόχληση για περισσότερο από 3 μέρες, και ειδικά εαν για να το περιγράψετε θα χρησιμοποιούσατε τη λέξη ‘πόνος‘, τότε μάλλον…επιδείξατε υπερβάλλοντα ζήλο.
ασκηση-σειφ

Γενικότερα, τα σημεία που θα πρέπει να προσέξετε είναι:

  • Ενόχληση ή πόνος που διαρκεί πάνω από τρεις μέρες, χωρίς να υποχωρεί
  • Ζεστές ή πρησμένες αρθρώσεις
  • Πόνος που σας ξυπνά τη νύχτα

Στην περίπτωση που νομίζετε οτι κάποια συγκεκριμένη άσκηση σας δημιούργησε το πρόβλημα, καλό είναι να την αποφύγετε για κάποιο διάστημα. Μπορείτε ανά πάσα στιγμή να την προσθέσετε αργότερα, αυτή τη φορά σταδιακά, με καλύτερη τεχνική και ίσως χαμηλότερη ένταση. Εαν δεν είστε σίγουροι για το τί σας προκάλεσε το πρόβλημα ή για να τροποποιήσετε το ασκησιολόγιο σας με τρόπο που να σας ταιριάζει καλύτερα, συμβουλευτείτε το φυσικοθεραπευτή σας ή τον προσωπικό σας γυμναστή.

Σε κάθε περίπτωση και αν τα ενοχλητικά συμπτώματα συνεχίζονται, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ζεστά ή κρύα επιθέματα, πάντα σε συνεννόηση με το φυσικοθεραπευτή σας προκειμένου να μη χρησιμοποιήσετε λανθασμένα το ‘ζεστό’ εκεί που απαιτείται το ‘κρύο’, και το αντίστροφο.

Εαν οι ενοχλήσεις επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα προτείνω να δείτε το γιατρό σας.

Να θυμάστε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στην περίπτωση που δεν είστε εξοικειωμένοι με συγκεκριμένους τύπους ασκήσεων, με τους βασικούς κανόνες γυμναστικής ή πάσχετε από κάποια μορφή αρθρίτιδας ή άλλη πάθηση του μυοσκελετικού.

Πόνος στον καρπό? Namaste!

Γράφει η Μαρία Κορόγιαννη, Φυσικοθεραπεύτρια PT MSc

Εαν τελευταία ο καρπός σας πονάει, ακόμα και σε ηρεμία, ενώ ο πόνος συνοδεύεται και από μούδιασμα ειδικά στα δύο πρώτα δάχτυλα, δηλαδή το δείκτη και τον αντίχειρα, τότε πιθανό να έχετε εκδηλώσει το λεγόμενο ‘σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα‘. Στην πάθηση αυτή το κεντρικό νεύρο από το αντιβράχιο (πήχη) προς την άκρα χείρα (μέσο νεύρο) συμπιέζεται καθώς περνά μέσα από τον καρπό, λόγω στένωσης του ‘κενού’ που βρίσκεται ανάμεσα στα οστά του καρπού και που λέγεται καρπιαίος σωλήνας.

Η στένωση αυτή έχει ως αποτέλεσμα συμπτώματα όπως μούδιασμα στο χέρι, μια αίσθηση ‘μυρμηγκιάσματος’, αλλά και πιθανό πόνο στον καρπό και επίσης ψηλά στο αντιβράχιο (μπράτσο).
Είναι περισσότερο σύνηθες μάλιστα να εκδηλώσετε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα εαν η καθημερινότητά σας περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενες κινήσεις του χεριού, όπως εργασία σε υπολογιστή, ή επαγγέλματα που απαιτούν μονομερή κίνηση του χεριού, πχ εαν είστε κομμώτρια.

Θα αναφερθώ εκτενώς σε επόμενο άρθρο μου για την αιτιολογία, συμπτωματολογία και τους τρόπους αντιμετώπισης αυτού του συνδρόμου. Προς το παρόν θα μοιραστώ μαζί σας μια εύκολη άσκηση που καλό είναι να τη βάλετε στην καθημερινότητά σας, σε μια συχνότητα 5 με 6 φορές την ημέρα, εαν νιώθετε οτι κάτι δεν πάει καλά με το χέρι σας τελευταία, και αν μάλιστα τα συμπτώματα είναι εντονότερα κατά τη διάρκεια της νύχτας ή το πρωί, μόλις σηκωθείτε.

Στάση Namaste
Μια στάση της γιόγκα που ονομάζεται namaste μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα. Στη στάση-άσκηση αυτή οι παλαμες ενώνονται μπροστά στο στήθος, με τους αγκώνες στραμμένους στα πλάγια προς τα έξω.

Η στάση Namaste. Τα πόδια σε θέση οκλαδόν είναι προαιρετικά!

Η στάση Namaste. Η θεση οκλαδόν είναι προαιρετικη!

Θυμηθείτε να κρατάτε χαλαρούς και σχετικά χαμηλά τους ώμους σας και στη συνέχεια πιέστε ελαφρά τις παλάμες σας μεταξύ τους καθ’όλο το μήκος τους. Κρατήστε στη θέση αυτή για τουλάχιστον 30 δευτερόλεπτα, χωρίς να ελαττώνετε την πίεση. Μπορείτε να διατηρήσετε τη θέση ακόμα και για 1 με 2 λεπτά, ανασηκώνοντας σιγά-σιγά τους αγκώνες, χωρίς να χάσουν επαφή οι παλάμες, πάντα με σωστές και ήρεμες αναπνοές.

Για καλύτερα αποτελέσματα και για να μην επιτρέπετε στο σώμα σας να ‘κλέβει’ κατά την εκτέλεση, συνιστώ στους ασθενείς μου να δοκιμάζουν τις ασκήσεις τους μπροστά σε έναν ολόσωμο καθρέφτη.

Με τον τρόπο αυτό, και εκτελώντας την άσκηση καθημερινά, ιδιαίτερα μετά από πολύωρη εργασία στον υπολογιστή ή μια κουραστική, πολυάσχολη μέρα, διατείνετε (τεντωνετε) τους μύες εκείνους του χεριού που νευρώνονται από το πάσχον μέσο νεύρο, και που η αφύσικη βράχυνσή τους είναι συχνά η αιτία της εκδήλωσης του συνδρόμου.

Εαν τα συμπτώματα είναι έντονα ή επιμένουν, παρακαλώ συμβουλευτείτε το γιατρό σας.
Καλή επιτυχία!


Share

var a2a_config = a2a_config || {};
a2a_config.linkurl = «physiowellness.org»;
a2a_config.locale = «el»;

Η υπαίθρια άσκηση καλύτερη από το γυμναστήριο

Τα πλεονεκτήματα που έχει το γυμναστήριο είναι προφανή (άνετος χώρος με ελεγχόμενη θερμοκρασία και πολλά όργανα γυμναστικής), αλλά ολοένα περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η άσκηση σε υπαίθριο χώρο δεν μπορεί να υποκατασταθεί από εκείνη σε έναν κυλιόμενο διάδρομο ή στατικό ποδήλατο.

Πρώτον, ο διασκελισμός είναι διαφορετικός όταν κάποιος κάνει τζόγκινγκ σ’ ένα πάρκο. Οι μελέτες δείχνουν ότι οι δρομείς κάμπτουν περισσότερο τους αστραγάλους τους όταν τρέχουν σε ανώμαλο δρόμο. Επιπλέον έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να τρέξουν σε κατηφόρες, γυμνάζοντας διαφορετικούς μυς απ’ ό,τι όταν τρέχουν σε επίπεδο έδαφος όπως συνήθως γίνεται στους κυλιόμενους διαδρόμους.

Η άσκηση σε υπαίθριους χώρους είναι επίσης πιο έντονη απ’ ό,τι η ανάλογη σε κλειστό χώρο. Σε μελέτες στις οποίες συγκρίθηκε η σωματική καταπόνηση κατά το τρέξιμο σε κυλιόμενο διάδρομο και στον δρόμο, διαπιστώθηκε ότι οι δρομείς έκαιγαν λιγότερες θερμίδες στον διάδρομο για να καλύψουν την ίδια απόσταση. Το εύρημα αποδόθηκε στο ότι οι δρομείς του γυμναστηρίου δεν έβρισκαν αντίσταση από τον αέρα ούτε βίωναν αλλαγές στο έδαφος, όπως συμβαίνει όταν τρέχει κάποιος στον δρόμο.

Τα ίδια έχουν βρεθεί και για την ποδηλασία, στην οποία η αντίσταση του αέρα από μόνη της διαπιστώθηκε ότι αυξάνει σημαντικά τις ενεργειακές απαιτήσεις των ποδηλατών εκτός γυμναστηρίου.

'Ποδηλατάδα' στην εξοχή Μεγάρων - φοτο: Μαρία Κορόγιαννη

‘Ποδηλατάδα’ στην εξοχή Μεγάρων – φοτο: Μαρία Κορόγιαννη

Η ευχαρίστηση

Φαίνεται, όμως, ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους έχει και άλλα, άγνωστα έως πρότινος, πλεονεκτήματα. Σε αρκετές πρόσφατες μελέτες, ζητήθηκε από εθελοντές να κάνουν την ίδια ακριβώς προπόνηση μία φορά εντός γυμναστηρίου και μία σε υπαίθριο χώρο.

Σε όλες τις μελέτες, οι εθελοντές ανέφεραν ότι απόλαυσαν περισσότερο την υπαίθρια γυμναστική και, κατ’ επέκταση, πέτυχαν υψηλότερη βαθμολογία σε ψυχολογικά τεστ που αξιολόγησαν τη ζωντάνια που ένιωθαν, τον ενθουσιασμό, την απόλαυση και την αυτοεκτίμησή τους. Αντιθέτως, πέτυχαν χαμηλότερη βαθμολογία σε τεστ που αξιολόγησαν το άγχος, την κατάθλιψη και την κόπωσή τους.

Οι μελέτες αυτές ήταν μικρές και σύντομες, αφού αξιολόγησαν μόνο δύο προπονήσεις, ενώ δεν θεωρούνται και πολύ αξιόπιστες, αφού βασίσθηκαν στις προσωπικές εκτιμήσεις κάθε εθελοντή.

Εντούτοις, μια μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι και διεξήχθη σε εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών έδειξε πως όσοι γυμνάζονταν εκτός γυμναστηρίων κατά κανόνα προπονούνταν περισσότερο και πιο συχνά, απ’ ό,τι όσοι πήγαιναν μόνο στο γυμναστήριο.

Αυτό τεκμηριώθηκε με τη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών οι οποίες επί μία εβδομάδα κατέγραφαν το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας κάθε εθελοντή ξεχωριστά. Οπως έδειξαν τα στοιχεία στις συσκευές, οι εθελοντές που γυμνάζονταν σε υπαίθριους χώρους αφιέρωναν κατά μέσο όρο στην προπόνησή τους 30 λεπτά περισσότερα την εβδομάδα απ’ ό,τι όσοι γυμνάζονταν στο γυμναστήριο.

Ο ήλιος

Οι έως τώρα μελέτες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει με βεβαιότητα γιατί η άσκηση σε υπαίθριους χώρους μάς «εμπνέει», ώστε να της αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο. Κάποιες έχουν δείξει ότι οι ασκούμενοι σε ανοιχτούς χώρους έχουν χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης (η ορμόνη του στρες) όταν ολοκληρώνουν την προπόνησή τους απ’ ό,τι όταν γυμνάζονται σε κλειστούς χώρους. Υπάρχουν επίσης υπόνοιες ότι παίζει ρόλο και η έκθεση στον ήλιο, που είναι γνωστό ότι βελτιώνει την ψυχική διάθεση.

Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους μπορεί να είναι ό,τι χρειάζονται οι διστακτικοί ή ασυνεπείς ασκούμενοι.

«Εάν η υπαίθρια προπόνηση ενθαρρύνει την άσκηση, τότε κάνει καλό», λέει η δρ Ζακλίν Κερ, επίκουρη καθηγήτρια Οικογενειακής και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, η οποία ηγήθηκε της μελέτης με την ηλεκτρονική καταγραφή της άθλησης των ηλικιωμένων.

Ευχαριστώ θερμά το HealthyLiving για το άρθρο.

Η Μέθοδος Πιλάτες

Γνωρίστε ένα σπουδαίο άνθρωπο και οραματιστή

Όπως προανείγγηλλε και ο ίδιος ο Joseph Pilates η μέθοδος του είναι η γυμναστική της καινούριας χιλιετηρίδας. Βασίζεται στην ενδυνάμωση του σώματος με έμφαση το κέντρο ή powerhouse. Με ένα γερό πυρήνα στηρίζεται σωστά η σπονδυλική στήλη και ευθυγραμμίζεται ολόκληρο το σώμα. Έτσι έχουμε όμορφους γραμμωτούς μυς, γερούς κοιλιακούς, καλή στάση και ελευθερία από πόνους μέσης και πλάτης.

Ελληνικής καταγωγής και γεννημένος στη Γερμάνια, ο Joseph H. Pilates (1881-1967) μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 30 όπου ανέπτυξε τη μέθοδό του. Αρχικά δούλεψε με χορεύτριες, βοηθώντας και επηρεάζοντας διάσημους καλλιτέχνες όπως τη Μάρθα Γκράχαμ.

"I must be right. Never an aspirin. Never injured a day in my life. The whole country, the whole world, should be doing my exercises. They'd be happier."  Joseph Pilates, in 1965, age 86.

«I must be right. Never an aspirin. Never injured a day in my life. The whole country, the whole world, should be doing my exercises. They’d be happier.»            Joseph Pilates, in 1965, age 86.

Ο Πιλάτες μελέτησε γιόγκα, διαλογισμό Ζεν, πολεμικές τέχνες και αρχαίες μορφές γυμναστικής ενώ είχε πείρα και στην ενόργανη γυμναστική, κατάδυση και μποξ. Το ενδιαφέρον του για την φυσική αγωγή προήλθε από την απόφασή του να βελτιώσει την υγεία του και να δυναμώσει το σώμα του, φιλάσθενο από την παιδική του ηλικία. Έτσι δημιούργησε μια σειρά ασκήσεων για την εναρμόνιση και ανάπτυξη νου και σώματος.

Διάσημες Φράσεις του Pilates:

-Ο νους, όταν στεγάζεται μέσα σε ένα υγιές σώμα, έχει μια λαμπρή αίσθηση δύναμης.

-Σε δέκα συνεδρίες θα νοιώσετε τη διαφορά, σε είκοσι θα δείτε τη διαφορά και σε τριάντα θα έχετε μια ολοκαίνουρια αίσθηση του σώματός σας…

-Όταν όλοι οι μυς σας έχουν αναπτυχθεί σωστά, σίγουρα θα εκτελείτε την εργασία σας με ελάχιστη προσπάθεια και μέγιστη ευχαρίστηση.

-Να είστε βέβαιοι ότι έχετε όλο το σώμα σας σε πλήρη διανοητικό έλεγχο.

-Κοντρολογία (ο καθορισμός του για το Πιλάτες) αναπτύσσει το σώμα ομοιόμορφα, διορθώνει τη λανθασμένη στάση, αποκαθιστά τη φυσική ζωτικότητα, ενδυναμώνει το μυαλό και ανυψώνει το πνεύμα.

Πηγή: http://www.nysystudios.com

Διαβάστε ακόμη:

Ασκήσεις για ενδυνάμωση της μέσης

Ασκήσεις για ενδυνάμωση της μέσης

Τί είναι η Φυσικοθεραπεία

Τί είναι η Φυσικοθεραπεία

Μήπως ασκείστε υπερβολικά?

Γυμναστείτε με..μέτρο.

Ποδηλατάδα στην εξοχή

Η υπαίθρια άσκηση καλύτερη από το     γυμναστήριο

Ασκήσεις για ενδυνάμωση της μέσης

Γράφει o Ξενοφών Χατζησαράντος, Φυσικοθεραπευτής – Καθηγητής Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού

Η σπονδυλική στήλη είναι μια από τις πιο πολύπλοκες δομές του ανθρωπίνου σώματος. Διαθέτει πολυάριθμα οστά, αρθρώσεις, συνδέσμους και μυς, τα οποία συνολικά συμμετέχουν στην κινητικότητά της. Η εγγύτητα του νωτιαίου μυελού, των νευρικών ριζών και των περιφερικών νεύρων αυξάνει ακόμη περισσότερο την πολυπλοκότητά της.

Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού βιώνει συστηματικά πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης η χαμηλό οσφυϊκό πόνο (low back pain), που συχνά έχει συμπτώματα και προς τα κάτω άκρα. Πολλές φορές ο πόνος αυτός εξαφανίζεται λόγω της αυτοίασης του οργανισμού αλλά συνήθως εμφανίζεται στο ίδιο ή σε διαφορετικό σημείο ανά τακτά ή αραιά διαστήματα με την ίδια ή διαφορετική ένταση ή εντόπιση. Έως και ένα 80% των ενηλίκων έχουν βιώσει έστω και για μια φορά πόνο στη μέση και σε αυτό το ποσοστό δεν εξαιρούνται και οι αθλητές.

Η σωστή αποκατάσταση έστω και από τον πρώτο βιώσιμο πόνο μέσης είναι το κλειδί ώστε να μην επανέρχονται τα επεισόδια πόνου. Κάθε άνθρωπος που βιώνει οξύ πόνο στη μέση, έστω και αν αυτός περάσει άμεσα οφείλει να υπερασπίσει τον εαυτό του από μελλοντικά επεισόδια.

Έπειτα από κάθε επεισόδιο στην οσφυϊκή μοίρα δημιουργούνται:

  • Μυικοί σπασμοί δηλαδή η αντίδραση του μυός που βρίσκεται γύρω από την πάσχουσα περιοχή.
  • Περιορισμοί – μπλοκαρίσματα στις αρθρώσεις, τόσο στην περιοχή που πάσχει όσο και στις γύρω αρθρώσεις, τις βιώνει ο ασθενής όταν αναφέρει (ότι αισθάνεται η μέση του να μην ακολουθεί την κίνηση).
  • Καθυστερημένη σύσπαση ή αδρανοποίηση κάποιων μυικών ομάδων, συνήθως είναι οι υπεύθυνοι σταθεροποίησης της περιοχής με αποτέλεσμα την δυσκολία αντιμετώπισης μελλοντικών φορτίων που πιθανόν θα επηρεάσουν ξανά τη σωστή λειτουργία της.

Αυτές οι δομές που επηρεάζονται σε οσφυϊκό πόνο (αρθρώσεις, μυς – σύνδεσμοι), δεν επανέρχονται πάντοτε στην προ του επεισοδίου κατάσταση αν δεν ληφθούν κάποια μέτρα. Έτσι, σε ένα δεύτερο ή τρίτο επεισόδιο τα συμπτώματα επανεμφανίζονται και με τα χρόνια θα εδραιωθούν λανθασμένες στάσεις – κινήσεις και η σπονδυλική στήλη δεν θα λειτουργεί με τον ορθό εμβιομηχανικό τρόπο ώστε να ανταπεξέρχεται στην καθημερινότητα.

Μέσω της σωστής καθοδήγησης της ιατρικής και της φυσικοθεραπευτικής επιστήμης, ο ασθενής δεν πρέπει να αφήσει αυτούς τους μικρούς πόνους να εξελίσσονται σε χρόνια επεισόδια. Η σωστή συνταγή για την αποκατάστασή τους είναι στην ειδικότητα του φυσικοθεραπευτή και απαιτεί:

  • Την εξομάλυνση – λύση των μυικών σπασμών της σπονδυλικής στήλης με μαλάξεις, εν τω βάθει πιέσεις, φυσικά μέσα όπως διαθερμίες, υπέρηχα.
  • Την διάταση δομών – ιστών που έχουν βραχυνθεί από παρατεταμένες λάθος στάσεις – θέσεις – κινήσεις.
  • Την σωστή εκγύμναση μυών κλειδιά, κυρίως των σταθεροποιητών μυών της λεκάνης και της σπονδυλικής στήλης.

Στην αντιμετώπιση της οσφυαλγίας, η εκγύμναση, όπως θεωρούταν παλιά, μόνο των κοιλιακών ραχιαίων, πλέον κρίνεται ανεπαρκής καθώς με τις κλασικές ασκήσεις δεν εμποδίζονται μελλοντικά επεισόδια. Οι μυς κλειδιά οι οποίοι επηρεάζονται και πρέπει να ενεργοποιηθούν και να δυναμώσουν είναι οι εν τω βάθει μυς της σπονδυλικής στήλης, οι μυς που βρίσκονται κοντά και ενώνουν τα σώματα των σπονδύλων, οι μυς της λεκάνης και όλοι οι μυς του κοιλιακού χώρου, όπως το διάφραγμα και οι μυς της πυέλου.

Οι ασκήσεις πρέπει να εντάσσονται στα πλαίσια της καθημερινότητας του ασθενή και να είναι λειτουργικές, σχετικές δηλαδή με τις δραστηριότητες του.

Οι προϋποθέσεις για πρόληψη από μελλοντικά επεισόδια απαιτούν την σωστή εναρμονισμένη κίνηση της οσφύος με την υπόλοιπη σπονδυλική στήλη και τα άκρα, γνώση και έλεγχο των κινήσεων της λεκάνης σε όλα τα ανατομικά επίπεδα, το σωστό μήκος μυών κλειδιά και την απαραίτητη δύναμη και αντοχή μυών που στηρίζουν το σώμα σε καθημερινές δραστηριότητες.

Προτείνονται ενδεικτικά ασκήσεις για έλεγχο και ενδυνάμωση της οσφυϊκής μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης:

 Image