Clinical Pilates (Κλινικό ή Θεραπευτικό Πιλάτες)

Γράφει η Μαρία Κορόγιαννη, Φυσικοθεραπεύτρια PT, MSc (www.clinicalpilates.gr)

Τι είναι το Κλινικό Πιλάτες (Clinical Pilates) ?

Το Clinical Pilates είναι μια μορφή θεραπευτικής άσκησης η οποία επικεντρώνει στη στάση του σώματος, τη σταθερότητα του κορμού, την ισορροπία, τον μυϊκό έλεγχο, τη δύναμη, την ευλυγισία και την αναπνοή. Αποτελεί την εξέλιξη της Κλασσικής Μεθόδου Πιλάτες, χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση και θεραπεία ποικίλων μυοσκελετικών προβλημάτων και εφαρμόζεται αποκλειστικά από φυσικοθεραπευτές πιστοποιημένους στη συγκεκριμενη μέθοδο.

Η Μέθοδος Πιλάτες αναπτύχθηκε από τον ελληνικής καταγωγής και γεννημένο στη Γερμανία Τζόζεφ Πιλάτες, ο οποίος οραματίστηκε μια σειρά ασκήσεων οι οποίες θα αναπτύσσουν το σώμα και το νου, θα τα εναρμονίζουν μεταξύ τους, και θα βοηθουν τους ανθρώπους να γίνουν πιο υγιείς και πιο ευτυχισμένοι. Το ενδιαφέρον του για τη θεραπευτική γυμναστική προήλθε από την απόφασή του να βελτιώσει την υγεία του και να δυναμώσει το σώμα του, φιλάσθενο από την παιδική του ηλικία, μια απόφαση που τελικά τον βοήθησε να εφαρμόζει ο ίδιος τη μέθοδό του μέχρι και την όγδοη δεκαετία της ζωής του!

«I must be right. Never an aspirin. Never injured a day in my life. The whole country, the whole world, should be doing my exercises. They’d be happier.»
Joseph Pilates, in 1965, age 86.

Το Clinical Pilates είναι Φυσικοθεραπεία

Η Μέθοδος Πιλάτες έχει εκσυγχρονιστεί πλήρως στις μέρες μας, παράλληλα με την πρόοδο στη Φυσικοθεραπεία, τις Νευροεπιστήμες και τη Φυσική Ιατρική και Αποκατάσταση. Έτσι, χρησιμοποιείται αυτόνομα ή σε συνδυασμό με την κλασσική φυσικοθεραπεία (ηλεκτροθεραπεία, υπέρηχοι, laser, μάλαξη κλπ) ως ένα αποτελεσματικό μέσο για την αντιμετώπιση μιας ποικιλίας προβλημάτων, κυρίως της μέσης και του αυχένα, αλλά και των άκρων.
Η ευρεία εφαρμογή του Πιλάτες ενισχύεται από τη διεθνή βιβλιογραφία, η οποία καταδεικνύει ισχυρά ευρήματα που υποστηρίζουν την εφαρμογή συγκεκριμένων θεραπευτικών ασκήσεων στη διαχείριση του πόνου και των δυσλειτουργιών.

Το Κλινικό Πιλάτες δεν βελτιώνει μόνο τη μϋική δύναμη, τη σταθερότητα του κορμού και την ελαστικότητα, όπως το Κλασικό Πιλάτες, αλλά μπορεί να μειώσει τον πόνο και να αυξήσει την αντοχή των οστών, σε ασθενείς, σε αθλητές, και σε ηλικιωμένους. Ειδικά στους ασθενείς με χρόνιο πόνο τα αποτελέσματα είναι θεαματικά και το Κλινικό Πιλάτες αποτελεί τόσο σημαντικό κομμάτι της αποκατάστασης καθώς έχει ως σκοπό να αντιμετωπίσει την αιτία που δημιουργεί τον πόνο, όχι απλώς τα συμπτώματα.

Παράλληλα, η θεραπευτική αυτή μορφή του Πιλάτες αυξάνει την ισορροπία, τον έλεγχο και συγχρονισμό των κινήσεων, την μϋική αντοχή, τη σταθερότητα, την αναπνοή και την οστική αντοχή, ενώ οι ασθενείς αναφέρουν μια γενικότερη αναβάθμιση στην ποιότητα ζωής τους, στην ψυχολογία τους, και στην αρμονική συνεργασία μυαλού και σώματος.

Παρόλο που το Πιλάτες μπορεί να είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για ασθενείς με συγκεκριμένους τραυματισμούς ή προβλήματα, είναι απόλυτα αναγκαίο να εξατομικεύεται για τον κάθε ασκούμενο και να μην αποτελεί ένα ‘εργαλείο γενικής χρήσης’ για τον καθένα. Το Κλινικό Πιλάτες (σε αντίθεση με τις ‘ομαδικές τάξεις πιλάτες’) αναγνωρίζει αυτό το σημείο-κλειδί, εφαρμόζοντας προσεκτικά επιλεγμένες ασκήσεις σε ασθενείς με συγκεκριμένες θεραπευτικές ενδείξεις.

Αυτό είναι κάτι που εξασφαλίζει τα μέγιστα θεραπευτικά οφέλη, ενώ συγχρόνως ελαχιστοποιεί την πιθανότητα τραυματισμού ή επιδείνωσης της πάθησης.
Το ‘απλό’ Πιλάτες πραγματοποιείται από έναν δάσκαλο Πιλάτες ή γυμναστή, ενώ το Κλινικό Πιλάτες συνταγογραφείται και εκτελείται με την επίβλεψη και καθοδήγηση ενός Φυσικοθεραπευτή, πιστοποιημένα ειδικευμένου στη Μέθοδο Clinical Pilates.

Αυτή η διαφορά είναι πολύ σημαντική γιατί ένας Φυσικοθεραπευτής, σε αντίθεση με έναν δάσκαλο Πιλάτες, διαθέτει λόγω σπουδών μία εις βάθος γνώση του μηχανισμού κάκωσης, της παθολογίας, της φυσιολογίας του σώματος, της εμβιομηχανικής, της κινησιολογίας και όλων των παραμέτρων θεραπείας. Αυτές οι γνώσεις είναι που επιτρέπουν σε έναν φυσικοθεραπευτή να αξιολογήσει κάθε ασθενή ατομικά και να καθορίσει ποιες ασκήσεις θα είναι οι πιο αποτελεσματικές για αυτόν.

Το Κλινικό Πιλάτες μπορεί να βοηθήσει σε μια ποικιλία συμπτωμάτων και παθήσεων, από τις απλές ημικρανίες και τους πονοκέφαλους τάσης, τους χρόνιους πόνους, την αστάθεια, τη χρόνια κόπωση, αναπνευστικά προβλήματα, μέχρι τις πιο σοβαρές μετεγχειρητικές και μετατραυματικές καταστάσεις και, φυσικά, εφαρμόζεται άφοβα σε όλες τις ηλικίες.

Εάν υποφέρετε από πόνο και δυσλειτουργία, ή απλώς ενδιαφέρεστε να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής σας με τον πιο φυσικό, ανώδυνο και αποτελεσματικό τρόπο, μπορείτε να επισκεφτείτε το φυσικοθεραπευτή σας, ο οποίος, εάν είναι πιστοποιημένος, θα σας αξιολογήσει και θα προτείνει το κατάλληλο πρόγραμμα Κλινικού Πιλάτες για εσάς.

Εαν θέλετε να κλείσετε μια συνεδρία Clinical Pilates μαζί μου, επισκεφτείτε την προσωπική μου ιστοσελίδα  http://www.clinicalpilates.gr

Η υπαίθρια άσκηση καλύτερη από το γυμναστήριο

Τα πλεονεκτήματα που έχει το γυμναστήριο είναι προφανή (άνετος χώρος με ελεγχόμενη θερμοκρασία και πολλά όργανα γυμναστικής), αλλά ολοένα περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η άσκηση σε υπαίθριο χώρο δεν μπορεί να υποκατασταθεί από εκείνη σε έναν κυλιόμενο διάδρομο ή στατικό ποδήλατο.

Πρώτον, ο διασκελισμός είναι διαφορετικός όταν κάποιος κάνει τζόγκινγκ σ’ ένα πάρκο. Οι μελέτες δείχνουν ότι οι δρομείς κάμπτουν περισσότερο τους αστραγάλους τους όταν τρέχουν σε ανώμαλο δρόμο. Επιπλέον έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να τρέξουν σε κατηφόρες, γυμνάζοντας διαφορετικούς μυς απ’ ό,τι όταν τρέχουν σε επίπεδο έδαφος όπως συνήθως γίνεται στους κυλιόμενους διαδρόμους.

Η άσκηση σε υπαίθριους χώρους είναι επίσης πιο έντονη απ’ ό,τι η ανάλογη σε κλειστό χώρο. Σε μελέτες στις οποίες συγκρίθηκε η σωματική καταπόνηση κατά το τρέξιμο σε κυλιόμενο διάδρομο και στον δρόμο, διαπιστώθηκε ότι οι δρομείς έκαιγαν λιγότερες θερμίδες στον διάδρομο για να καλύψουν την ίδια απόσταση. Το εύρημα αποδόθηκε στο ότι οι δρομείς του γυμναστηρίου δεν έβρισκαν αντίσταση από τον αέρα ούτε βίωναν αλλαγές στο έδαφος, όπως συμβαίνει όταν τρέχει κάποιος στον δρόμο.

Τα ίδια έχουν βρεθεί και για την ποδηλασία, στην οποία η αντίσταση του αέρα από μόνη της διαπιστώθηκε ότι αυξάνει σημαντικά τις ενεργειακές απαιτήσεις των ποδηλατών εκτός γυμναστηρίου.

'Ποδηλατάδα' στην εξοχή Μεγάρων - φοτο: Μαρία Κορόγιαννη

‘Ποδηλατάδα’ στην εξοχή Μεγάρων – φοτο: Μαρία Κορόγιαννη

Η ευχαρίστηση

Φαίνεται, όμως, ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους έχει και άλλα, άγνωστα έως πρότινος, πλεονεκτήματα. Σε αρκετές πρόσφατες μελέτες, ζητήθηκε από εθελοντές να κάνουν την ίδια ακριβώς προπόνηση μία φορά εντός γυμναστηρίου και μία σε υπαίθριο χώρο.

Σε όλες τις μελέτες, οι εθελοντές ανέφεραν ότι απόλαυσαν περισσότερο την υπαίθρια γυμναστική και, κατ’ επέκταση, πέτυχαν υψηλότερη βαθμολογία σε ψυχολογικά τεστ που αξιολόγησαν τη ζωντάνια που ένιωθαν, τον ενθουσιασμό, την απόλαυση και την αυτοεκτίμησή τους. Αντιθέτως, πέτυχαν χαμηλότερη βαθμολογία σε τεστ που αξιολόγησαν το άγχος, την κατάθλιψη και την κόπωσή τους.

Οι μελέτες αυτές ήταν μικρές και σύντομες, αφού αξιολόγησαν μόνο δύο προπονήσεις, ενώ δεν θεωρούνται και πολύ αξιόπιστες, αφού βασίσθηκαν στις προσωπικές εκτιμήσεις κάθε εθελοντή.

Εντούτοις, μια μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι και διεξήχθη σε εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών έδειξε πως όσοι γυμνάζονταν εκτός γυμναστηρίων κατά κανόνα προπονούνταν περισσότερο και πιο συχνά, απ’ ό,τι όσοι πήγαιναν μόνο στο γυμναστήριο.

Αυτό τεκμηριώθηκε με τη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών οι οποίες επί μία εβδομάδα κατέγραφαν το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας κάθε εθελοντή ξεχωριστά. Οπως έδειξαν τα στοιχεία στις συσκευές, οι εθελοντές που γυμνάζονταν σε υπαίθριους χώρους αφιέρωναν κατά μέσο όρο στην προπόνησή τους 30 λεπτά περισσότερα την εβδομάδα απ’ ό,τι όσοι γυμνάζονταν στο γυμναστήριο.

Ο ήλιος

Οι έως τώρα μελέτες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει με βεβαιότητα γιατί η άσκηση σε υπαίθριους χώρους μάς «εμπνέει», ώστε να της αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο. Κάποιες έχουν δείξει ότι οι ασκούμενοι σε ανοιχτούς χώρους έχουν χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης (η ορμόνη του στρες) όταν ολοκληρώνουν την προπόνησή τους απ’ ό,τι όταν γυμνάζονται σε κλειστούς χώρους. Υπάρχουν επίσης υπόνοιες ότι παίζει ρόλο και η έκθεση στον ήλιο, που είναι γνωστό ότι βελτιώνει την ψυχική διάθεση.

Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους μπορεί να είναι ό,τι χρειάζονται οι διστακτικοί ή ασυνεπείς ασκούμενοι.

«Εάν η υπαίθρια προπόνηση ενθαρρύνει την άσκηση, τότε κάνει καλό», λέει η δρ Ζακλίν Κερ, επίκουρη καθηγήτρια Οικογενειακής και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, η οποία ηγήθηκε της μελέτης με την ηλεκτρονική καταγραφή της άθλησης των ηλικιωμένων.

Ευχαριστώ θερμά το HealthyLiving για το άρθρο.

Το ‘πιάσιμο΄της μονόπλευρης εργασίας

Γράφει ο Γουδεβένος Γεώργιος, Φυσικοθεραπευτής 

Οσοι χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές, γραφομηχανές ή τηλέφωνα είναι υποψήφιοι να υποστούν το λεγόμενο «σύνδρομο της μονόπλευρης εργασίας». Τα μηχανήματα αυτά βρίσκονται, συνήθως, στα δεξιά ή αριστερά του γραφείου και προκαλούν «πιάσιμο» και πονάκια στον αυχένα και τους ώμους.

εργονομια «Είμαι τριάντα χρόνων, εργάζομαι ως χειριστής ηλεκτρονικών υπολογιστών εδώ και πέντε χρόνια και πρόσφατα έχουν αρχίσει κάποιες ενοχλήσεις στον αυχένα, ιδιαίτερα όταν στρίβω το κεφάλι μου αριστερά, ύστερα από κάποιες ώρες εργασίας, νιώθω «πιάσιμο στην ωμοπλάτη». Υποψιάζομαι ότι πιθανόν να φταίει ο τρόπος εργασίας μου. Τι μπορώ να κάνω για να ανακουφιστώ;»

Η παραπάνω αφήγηση είναι μία από τις πλέον συνήθεις που απευθύνεται τόσο στους γιατρούς όσο και στους φυσικοθεραπευτές από τους ασθενείς που προστρέχουν για βοήθεια για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτής της κατάστασης, δηλαδή του «συνδρόμου της μονόπλευρης εργασίας».

Το περίεργο σ’ αυτήν την κατάσταση είναι ότι την πραγματική και ουσιαστική λύση θα τη δώσει ο εργονόμος, (στη συνέχεια θα αναφερθούμε στο ρόλο του) και λιγότερο ο γιατρός ή φυσικοθεραπευτής. Ο μεν γιατρός ως προσφορά μπορεί να προτείνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά ή αναλγητικά και ιατρικές συμβουλές, ο δε φυσικοθεραπευτής μπορεί να συνδράμει στην ανακούφιση του πόνου, στην επαναφορά της κινητικότητας καθώς και στη σταθεροποιητική θεραπεία, με τη διόρθωση της στάσης και ειδικές υποστηρικτικές ασκήσεις. Επίσης, με μέσα όπως laser, υπέρηχοι, διαθερμίες κ.λπ. μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο.

Οπως λοιπόν φαίνεται, ο «τυπικός» αυτός ασθενής είναι θύμα μιας κατάστασης και όχι πάθησης, που ταλαιπωρεί τα άτομα που χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές, γραφομηχανές ή τηλέφωνα, που συνήθως βρίσκονται τοποθετημένα από τη μία ή την άλλη πλευρά του γραφείου (δηλαδή δεξιά ή αριστερά).

Η λύση σ’ αυτήν την κατάσταση, εφόσον αποκλειστεί από τον ειδικό γιατρό κάποιο παθολογικό πρόβλημα στον αυχένα ή την ωμική ζώνη, έχει να κάνει με την επέμβαση του ειδικού εργονόμου που θα συστήσει ορισμένες διορθώσεις τόσο στο χώρο όσο και στον τρόπο εργασίας σας.

Στη βόρεια Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία (στα προηγμένα κράτη) δίνεται μεγάλη σημασία στη μονόπλευρη εργασία, δηλαδή αυτήν όπου κάποιος πρέπει να στρέψει το κεφάλι του ή το σώμα του από τη μία μόνο πλευρά. Στις μεγάλες εταιρείες, στα σχολεία καθώς και στις δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες υπάρχουν ο γιατρός εργασίας, ο φυσικοθεραπευτής και ο εργονόμος, οι οποίοι μελετούν το χώρο και τον τρόπο εργασίας των υπαλλήλων.

Η συνήθης πρακτική είναι η αλλαγή της θέσης των υπολογιστών και των τηλεπικοινωνιακών μέσων, είτε εναλλάξ ανά μήνα ή εβδομάδα αλλαγή από δεξιά στα αριστερά κ.ο.κ. είτε βρίσκοντας μια σταθερή θέση που θεωρείται χαμηλού έως ελάχιστου κινδύνου για την εμφάνιση του «συνδρόμου της μονόπλευρης εργασίας».

Οι ειδικοί θα σας προτείνουν θέσεις αποφόρτισης των σημείων που προκαλούν τον πόνο ή τη δυσκαμψία που, όπως είναι αυτονόητο, εάν για πολλά χρόνια στρίβετε το κεφάλι σας ή το σώμα σας προς, π.χ., μόνο τη δεξιά πλευρά, αυτό θα είναι επιβαρυντικό για αυτή την πλευρά. Ο τρόπος επιβάρυνσης είναι διττός, δηλαδή η δεξιά π.χ. πλευρά γίνεται υπερκινητική, παρουσιάζοντας το «σύνδρομο της υπέρχρησης», η δε αριστερά γίνεται υποκινητική, παρουσιάζοντας δυσκαμψία και μείωση του εύρους κίνησης.

Το αναφερόμενο «πιάσιμο στην ωμοπλάτη» οφείλεται στο χειρισμό του πληκτρολογίου και του ύψος όπου βρίσκεται (συνήθως ψηλότερα από όσο πρέπει) ή στο ακουστικό του τηλεφώνου, που κρατώντας το από τη μία πλευρά την υποχρεώνει να ανυψώνεται και να στρίβει πλάγια, με αποτέλεσμα να γίνεται δύσκαμπτη και ευάλωτη.

 Η συνδρομή των ειδικών στη διευθέτηση του χώρου είναι σημαντική και πολύ αποτελεσματική, ιδιαίτερα στην τήρηση ορισμένων κανόνων εργασίας που αποτελούν το κλειδί στη λύση του προβλήματος αυτού. Η επισήμανση εστιάζεται στο να αποφύγετε το σήκωμα των ώμων ψηλότερα και στη συγκέντρωση των αντικειμένων εργασίας (κείμενα, χειριστήρια, έγγραφα, οθόνη p/c κ.λπ.) σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 35 εκατοστά.

Επίσης, είναι απαραίτητα τα μικρά διαλείμματα και η ενσυνείδητη χαλάρωση των μυών της ωμοπλάτης, όπως και η όσο το δυνατόν αποφυγή της ψυχικής έντασης (στρες), που αυξάνει τόσο τη μυϊκή ένταση στον αυχένα και την ωμοπλάτη όσο και τον πόνο που μπορεί να προκληθεί από αυτή τη θέση και κατάσταση.

Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε εργονομικά σχεδιασμένες καρέκλες και γραφεία, να κάθεστε όσο το δυνατόν πιο μέσα στην καρέκλα ώστε να στηρίζεται σωστά η σπονδυλική σας στήλη από το κάθισμα. Ιδανική αντιμετώπιση θα μπορούσε να είναι η, ανάλογα με το σωματότυπο, ηλικία, ύψος, βάρος, φύλο κ.λπ., διευθέτηση του χώρου εργασίας. Αρμόδιος γι’ αυτά είναι ο ειδικός εργονόμος, του οποίου το αντικείμενο υποδηλώνει η ετυμολογία του τίτλου, δηλαδή έργο-εργασία και νόμος, με απλά λόγια, οι νόμοι της εργασίας, που με λεπτομέρειες όπως η θέση, ο φωτισμός, το ύψος και οι αποστάσεις καθώς και οι ιδιαιτερότητες τόσο του ατόμου όσο και του χώρου παίζουν σημαντικό ρόλο.

Εφικτή αντιμετώπιση σήμερα στη χώρα μας είναι η ιατρική ή φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση, οπότε απευθυνθείτε στους γιατρούς και φυσικοθεραπευτές που θα σας ανακουφίσουν από τα συμπτώματα και είναι πολύ πιθανό να σας προτείνουν ριζικές λύσεις στο πρόβλημα της «μονόπλευρης εργασίας», καθώς και κάποιες συμβουλές εργονομίας.

Ο κατάλληλος φυσικοθεραπευτής μπορεί να σας μυήσει  στην εργονομία, μια άγνωστη πτυχή της εργασίας και της ζωής σας, που θα σας αποκαλύψει το μυστικό του ευ ζην και του ευ εργάζεσθαι. Η εργονομία θα σας οδηγήσει ένα βήμα παραπάνω τόσο στη σκέψη όσο και στην πράξη, δηλαδή να μην είστε «μονόπλευροι» ούτε στην εργασία, αλλά ούτε και στη ζωή…