Άγχος, κράμπες, ημικρανίες, αρρυθμίες? – Ίσως σας λείπει Μαγνήσιο!

Μελέτες έχουν αποδείξει ότι η έλλειψη Μαγνησίου είναι ιδιαίτερα συχνή κατάσταση και μπορεί να προκαλεί συμπτώματα τέτοια που ο συνήθης ιατρός δεν τα θεωρεί σημαντικά. Γνωρίστε το πολύτιμο αυτό ιχνοστοιχείο, εμπλουτίστε το διατροφολόγιό σας σε περίπτωση που το στερείστε ενα αγνοία σας, και επαναφέρετε την Υγεία και Ευεξία στην καθημερινότητά σας.

Γράφει ο Γεωργιάδης Αχιλλέας, Ρευματολόγος

Τα πρώτα κύτταρα που δημιουργήθηκαν στην αρχέγονη θάλασσα που περιέβαλε την Γη πριν δισεκατομμύρια χρόνια ζούσαν σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούσαν τα άλατα του Καλίου και του Μαγνησίου. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν αναγκάστηκαν να το μιμηθούν όταν δημιουργούσαν το δικό τους ενδοκυτταρικό περιβάλλον.

Οι γεωλογικές μεταβολές που ακολούθησαν και οι ουσίες που εκχύθηκαν από το εσωτερικό της γης με τις συνεχείς εκρήξεις των ηφαιστείων, άλλαξαν προοδευτικά τη σύνθεση της πρωτόγονης θάλασσας με αποτέλεσμα να αυξηθεί βαθμιαία το ποσοστό των αλάτων του Ασβεστίου και του Νατρίου που περιείχε.

Οι πρωτόγονοι οργανισμοί που εξακολουθούσαν να ζουν μέσα στη θάλασσα, για να συνεχίσουν να λειτουργούν σωστά, αναγκάσθηκαν να δημιουργήσουν αντλίες στην κυτταρική τους μεμβράνη, οι οποίες να ελέγχουν και να ρυθμίζουν την μετακίνηση του Καλίου, του Μαγνησίου, του Ασβεστίου και του Νατρίου μέσα και έξω από κύτταρο.

Ακόμα και σήμερα το Μαγνήσιο και το Κάλιο κυριαρχούν μέσα στα κύτταρα του ανθρώπου και συμμετέχουν αποφασιστικά στη ρύθμιση όλων σχεδόν των βασικών λειτουργιών τους. Ειδικά το Μαγνήσιο ευρίσκεται σε ποσοστό που ξεπερνά το 60% μέσα στα ενεργειακά εργοστάσια του κάθε κυττάρου ( τα μιτοχόνδρια ) και σε μεγάλο βαθμό η παραγωγή ενέργειας των κυττάρων μας εξαρτάται από αυτό.

Το σώμα μας περιέχει περίπου 25 γραμμάρια Μαγνησίου, τα 2/3 των οποίων βρίσκονται αποθηκευμένα στα οστά και το 1/3 στους άλλους ιστούς. Αν και το Μαγνήσιο δεν αποτελεί στοιχείο της βασικής δομής του κρυστάλλου των οστών φαίνεται ότι συνδέεται επιφανειακά με αυτόν.

Μόνον το 1% του Μαγνησίου του οργανισμού κυκλοφορεί στο αίμα και γι αυτό για πολλούς ειδικούς η μέτρηση του Μαγνησίου του αίματος δεν είναι ακριβής δείκτης για την αξιολόγηση των πραγματικών επιπέδων του στον οργανισμό. Επιδημιολογικές μελέτες έδειξαν α) ότι το 6,9% των ‘υγειών’ ατόμων που υποβλήθηκαν σε εξέταση αίματος ρουτίνας παρουσίαζαν χαμηλό Μαγνήσιο στο αίμα τους ( υπομαγνησιαιμία ) και β) ότι μόνον 1 στις 10 φορές η υπομαγνησιαιμία ανευρέθη μετά από ιατρική εντολή, στις υπόλοιπες 9 ανευρέθη τυχαία.

Οι μελέτες αυτές απέδειξαν ότι η έλλειψη Μαγνησίου είναι ιδιαίτερα συχνή κατάσταση και μπορεί να προκαλεί συμπτώματα τέτοια που ο συνήθης ιατρός δεν τα θεωρεί σημαντικά. Ασθενείς που παρουσιάζουν συχνότερα έλλειψη Μαγνησίου είναι αυτοί που πάσχουν από καρδιαγγειακές νόσους, Διαβήτη και Υπέρταση.

Το Μαγνήσιο σε φυσιολογικές συνθήκες το λαμβάνουμε με τις τροφές. Η απορρόφηση από το έντερο εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες και γι αυτό παρουσιάζει μεγάλη διακύμανση, από 30 έως 70%. Χαρακτηριστικό είναι ότι η απορρόφηση αυξάνεται όσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει το άτομο για Μαγνήσιο. Δεν φαίνεται ότι η απορρόφηση του Μαγνησίου εξαρτάται από κάποια ορμόνη, παρόλο που η ανεπάρκεια της βιταμίνης D συνδυάζεται, μερικές φορές, με μείωση της απορρόφησης του. Μείωση της απορρόφησης Μαγνησίου παρατηρείται όσο αυξάνεται η ηλικία.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι η πρόσληψη φαρμάκων που περιέχουν Σίδηρο, για αναιμία, μαζί με φάρμακα που περιέχουν Μαγνήσιο εμποδίζει την απορρόφηση από το έντερο και του Σιδήρου και του Μαγνησίου, γι αυτό και πρέπει τα δύο αυτά στοιχεία να λαμβάνονται με διαφορά 3 με 4 ώρών το ένα από το άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και όταν λαμβάνονται αντιβιοτικά όπως οι τετρακυκλίνες.

Το σώμα μας αποβάλλει το παραπάνω Μαγνήσιο από τα νεφρά (περίπου 100 mg την ημέρα). Ατομα με φυσιολογικά νεφρά είναι πολύ δύσκολο να πάθουν υπερμαγνησιαιμία, δηλαδή να παρουσιάσουν συμπτώματα από υπερβολική χορήγηση Μαγνησίου στον οργανισμό τους.

Η αύξηση της ποσότητας του Μαγνησίου στο αίμα μας μπορεί να γίνει μετά από κατάχρηση αντιοξίνων φαρμάκων που λαμβάνουμε για την υπερχλωρυδρία του στομάχου ή μετά από κατάχρηση καθαρτικών. Αντίθετα η χορήγηση διουρητικών φαρμάκων για την θεραπεία της υπέρτασης, προκαλεί υπερβολική αποβολή Μαγνησίου από τα νεφρά και μπορεί να εμφανισθεί υπομαγνησιαιμία.

Παρόλο που δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία φαίνεται ότι σε μεγάλη έλλειψη Μαγνησίου στον οργανισμό ενεργοποιείται η Παραθορμόνη ( η ορμόνη που ελέγχει και το Ασβέστιο του αίματος ) και αφενός εμποδίζει την αποβολή του Μαγνησίου από τα νεφρά αφ’ ετέρου το αποδεσμεύει από τα οστά διατηρώντας έτσι τα επίπεδά του στο αίμα σταθερά.

Η πρόσληψη του Μαγνησίου γίνεται από τις τροφές. Οι καθημερινές ανάγκες ενός ενήλικα κυμαίνονται περί τα 300 mg Μαγνησίου την ημέρα, τα οποία τα παίρνει συνήθως με μια ισορροπημένη δίαιτα. Ολες σχεδόν οι τροφές περιέχουν Μαγνήσιο άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο.

Οι ηλιόσποροι, ο σολωμός και τα πράσινα λαχανικά περιέχουν το περισσότερο, ενώ το κρέας περιέχει ελάχιστο. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι το Μαγνήσιο αποτελεί το κεντρικό στοιχείο για τη δημιουργία της χλωροφύλλης των φυτών, άρα το πράσινα φυτά περιέχουν το περισσότερο.

Παρόλα αυτά, όπως είπαμε και προηγούμενα, η έλλειψη Μαγνησίου είναι μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού και τα αίτιά της είναι πολλά και διάφορα. Η μόλυνση της ατμόσφαιρας και η όξινη βροχή επιδρούν αρνητικά στην φυσιολογική ανάπτυξη των φυτών.

Ο άνθρωπος για να λύσει το πρόβλημα χρησιμοποιεί λιπάσματα τα οποία όμως περιέχουν ελάχιστο Μαγνήσιο. Ετσι και τα σύγχρονα γεωργικά προιόντα περιέχουν μικρά ποσά Μαγνησίου. Η χρήση συντηρητικών στα τρόφιμα όπως και η διατροφή σχεδόν αποκλειστικά με ερυθρό κρέας μειώνουν την αναγκαία καθημερινή ποσότητα Μαγνησίου.

Εξαντλητικές δίαιτες για αδυνάτισμα, διάφορες παθήσεις του εντέρου, ιδιαίτερα αυτές που συνδυάζονται με διάρροιες και η μεγάλη ηλικία (μείωση της απορρόφησης), επηρεάζουν αρνητικά τα επίπεδα του Μαγνησίου στον οργανισμό. Το αλκοόλ, τα διουρητικά, η Διγιτοξίνη που δίδεται στην καρδιακή ανεπάρκεια και ο Διαβήτης μειώνουν τα επίπεδα του Μαγνησίου στον οργανισμό αυξάνοντας την αποβολή του από τα νεφρά. Τέλος η έντονη σωματική κόπωση (αθλητές), το ψυχικό stress, η εγκυμοσύνη, η γαλουχία κά αυξάνουν τόσο πολύ τις ανάγκες του ατόμου για Μαγνήσιο, ώστε η καθημερινή διατροφή να μην μπορεί να τις καλύψει.

Όλες οι παραπάνω καταστάσεις οδηγώντας σε ανεπάρκεια Μαγνησίου τον οργανισμό, προκαλούν προοδευτικά την εκδήλωση διαφόρων συμπτωμάτων όπως: α) μυικές κράμπες στις γάμπες και αλλού, β) καρδιακές έκτακτες συστολές και ταχυκαρδία, γ) αγγειοσυστολή και αύξηση της πίεσης, δ) αύξηση της δραστηριότητας του νευρικού συστήματος και αισθητικές διαταραχές στα άκρα όπως μουδιάσματα και καψίματα κα.

Τα συμπτώματα αυτά επιδεινώνονται όσο η ανεπάρκεια του Μαγνησίου στον οργανισμό μεγαλώνει και μπορεί να οδηγήσουν σε ιδιαίτερα σοβαρές καταστάσεις. Η ερμηνεία των παραπάνω συμπτωμάτων δεν είναι εύκολη και μελετάται ακόμη, αλλά σε γενικό πλαίσιο μπορεί να πεί κανείς ότι το Μαγνήσιο βοηθά το νευρικό και το μυικό σύστημα να ηρεμήσει και να επανέλθει σε φυσιολογική κατάσταση.

Σε περιπτώσεις έλλειψης Μαγνησίου το νευρομυικό σύστημα διεγείρεται υπερβολικά και προκαλεί τα παραπάνω συμπτώματα. Θα πρέπει να τονισθεί ότι πολλές φορές η ανεπάρκεια Μαγνησίου συνδυάζεται και με έλλειψη Ασβεστίου και Καλίου στον οργανισμό, οπότε και το πρόβλημα γίνεται πιο περίπλοκο και η λύση του είναι δυσκολότερη.

Πλην όμως των παραπάνω καταστάσεων το Μαγνήσιο έχει συνδυασθεί και με άλλες παθήσεις:

Μαγνήσιο και Οστεοπόρωση.

Πρόσφατα στο περιοδικό της Αμερικάνικης Γεροντολογικής Εταιρείας δημοσιεύθηκε άρθρο όπου οι συγγραφείς κατόρθωσαν να αποδείξουν ότι το Μαγνήσιο σε ηλικιωμένους, άνδρες και γυναίκες, βοηθά στην αύξηση της οστικής μάζας και σε βελτίωση της αντοχής των οστών. Η μελέτη αυτή είναι η τελευταία μιας σειράς παρομοίων μελετών που κατέληγαν στο ίδιο περίπου συμπέρασμα. Κατά την άποψη των συγγραφέων το Μαγνήσιο βοηθά τα οστά πιθανόν όσο και το Ασβέστιο.

Μαγνήσιο και Ημικρανίες

Μελέτες που έγιναν σε ασθενείς με ημικρανίες απέδειξαν ότι το επίπεδο του Μαγνησίου στο αίμα τους και στα ερυθρά τους αιμοσφαίρια ήταν χαμηλότερο από το φυσιολογικό. Στηριζόμενοι σε αυτά τα ευρήματα πολλοί άλλοι ερευνητές χορήγησαν συστηματικά Μαγνήσιο και κατόρθωσαν να μειώσουν την ένταση και τη διάρκεια των κρίσεων ημικρανίας.

Μαγνήσιο και Stress

Ήταν γνωστό από παλαιότερα πειράματα ότι το Μαγνήσιο συμμετέχει στη δόμηση περισσοτέρων από 350 βασικών ενζύμων για τον οργανισμό μας. Σχετικά πρόσφατα αποδείχθηκε ότι σε άτομα που εργάζονται κάτω από δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες (έντονος θόρυβος) ή μετά από έντονη πνευματική κόπωση το Μαγνήσιο του οργανισμού τους μειώνεται επειδή αυξάνεται η αποβολή του από τα νεφρά στα ούρα. Πράγματι σε αυτά τα άτομα, μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής που περιείχαν Μαγνήσιο βοήθησε σημαντικά την επαναφορά των επιπέδων του στο φυσιολογικό και την θεραπεία των όποιων συμπτωμάτων.

Μαγνήσιο και καρδιακές ταχυαρρυθμίες

Το πρόβλημα των ταχυαρρυθμιών είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο. Στις ΗΠΑ πιστεύεται ότι πάσχουν περισσότερα από 2 εκατομμύρια άτομα ιδιαίτερα άνδρες. Συνήθως οι ταχυαρρυθμίες συνδυάζονται με Υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια αλλά είναι και ιδιαίτερα συνηθισμένες και μετά καρδιακό bypass.

Τα αίτια δεν είναι γνωστά αλλά πιστεύεται ότι σε αυτές τις καταστάσεις υπάρχει μια υπερδιέγερση του καρδιακού μυ είτε από αυτή καθεαυτή την καρδιακή πάθηση ( εγχείρηση bypass), είτε από μια νευροορμόνη, την Αγγειοτενσίνη ΙΙ, που υπερπαράγεται στην Υπέρταση και διεγείρει ταυτόχρονα και τον καρδιακό μυ. Η υπερδιέγερση αυτή εκφράζεται τοπικά με αύξηση του ηλεκτρικού φορτίου του καρδιακού μυός (αύξηση των δυναμικών επανεισόδου).

Τόσο το Ασβέστιο όσο και το Κάλιο του οργανισμού συμμετέχουν σε αυτή την διαδικασία και γι αυτό η μείωση του Καλίου του οργανισμού σε εκτακτοσυστολική αρρυθμία, συνυπάρχει πάρα πολλές φορές με την μείωση του Μαγνησίου. Νευροφυσιολογικές μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση Μαγνησίου έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των ηλεκτρικών φορτίων και της διέγερσης του καρδιακού μυός.

Δυστυχώς επειδή το Μαγνήσιο του αίματος αποτελεί μόνο το 1% του Μαγνησίου του οργανισμού τις περισσότερες φορές σε ταχυαρρυθμίες παρόλο που φαίνεται ότι κυμαίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα στο αίμα, μέσα στα καρδιακά κύτταρα είναι παθολογικά χαμηλό.

Τα ευρήματα από πολλές μελέτες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δείχνουν ότι το Μαγνήσιο έχει αντιαρρυθμικές δυνατότητες και καλό θα ήταν να δοκιμάζεται σε περιπτώσεις ταχυαρρυθμιών μια και οι δόσεις του, όταν χορηγείται σαν προληπτική θεραπεία, δεν παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες.

Μαγνήσιο και Άσθμα

Το Μαγνήσιο έχει βρεθεί ότι αναστέλλει την σύσπαση των λείων μυικών ινών, μειώνει έκκριση Ισταμίνης από τα Μαστοκύτταρα και αναστέλλει την έκκριση Ακετυλχολίνης, επομένως αποτελεί χρήσιμο φάρμακο σε ασθενείς με βρογχική σύσπαση από Ασθμα. Πράγματι μελέτες που έγιναν έδειξαν ότι μπορεί να βοηθήσει σε άτομα ανθεκτικά στην κλασική θεραπεία με β-αγωνιστές, αντιχολινεργικά και κορτικοστεροειδή.

Μαγνήσιο και Καρδιακό Bypass

Παρά την εντυπωσιακή βελτίωση των χειρουργικών μεθόδων για το καρδιακό bypass η θνησιμότητα 1 χρόνο μετά την επέμβαση κυμαίνεται από 3-20 % και εξαρτάται από την προεγχειρητική κατάσταση του ασθενούς και την ηλικία. Από την άλλη πλευρά, η θετική επίδραση του Μαγνησίου στον τόνο των αγγείων, οι αντιαρρυθμικές δυνατότητές του και θετική δράση του σε περιπτώσεις εμφραγμάτων έχουν ήδη περιγραφεί.

Πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη έδειξε ότι σε 1000 περίπου άτομα που υπέστησαν καρδιακό bypass, αυτά που είχαν φυσιολογικό Μαγνήσιο στο αίμα τους παρουσίασαν 3% λιγότερα μετεγχειρητικά προβλήματα από αυτά με μειωμένο Μαγνήσιο στο αίμα τους. Οι συγγραφείς καταλήγουν ότι αυτή όπως και άλλες με παρόμοια αποτελέσματα μελέτες δείχνουν ότι το Μαγνήσιο έχει κάποια θετική επίδραση στη συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση και ότι τα ευρήματα αυτά δικαιολογούν την έναρξη μελλοντικών πιο ειδικών μελετών.

Μαγνήσιο και κράμπες των κάτω άκρων

Δυσλειτουργία των μυών, όπως είναι οι μυικές κράμπες, μπορεί να προκύψει από πολλά αίτια, τα συχνότερα είναι η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων και η μείωση του Μαγνησίου στο οργανισμό. Αρκετές μελέτες έδειξαν σε περιπτώσεις υπομαγνησιαιμίας οι κράμπες στα κάτω άκρα είναι ιδιαίτερα συχνές. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η χορήγηση από του στόματος Μαγνησίου έχει σαν αποτέλεσμα την δραστική, γρήγορη και εντυπωσιακή βελτίωση των πασχόντων.

Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχουν εργασίες που δείχνουν ότι το Μαγνήσιο βοηθά ακόμη στον έλεγχο της Υπέρτασης, στη Δυσμηνόρροια, στη μείωση των καρκίνων του εντέρου και αλλού.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η γρήγορη ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας για το Μαγνήσιο που μόλις επιχειρήσαμε, οδηγεί στα εξής συμπεράσματα :

Το Μαγνήσιο είναι ένα απαραίτητο στοιχείο στον οργανισμό του ανθρώπου.
Η ανεπάρκεια Μαγνησίου στον ανθρώπινο οργανισμό είναι αρκετά συχνή και οφείλεται σε πολλά αίτια.
Η εξέταση του Μαγνησίου στο αίμα δεν είναι πάντα ο καλύτερος δείκτης της επάρκειας του στον οργανισμό αλλά είναι ο πιο απλός.
Η έλλειψη Μαγνησίου εκφράζεται με πληθώρα συμπτωμάτων απ όλα σχεδόν τα όργανα.
Πολλές μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση μόνο Μαγνησίου από του στόματος δεν μπορεί να θεραπεύσει πολλές από τις σοβαρές παθήσεις που προαναφέραμε, αλλά και η χορήγηση μόνον της κλασικής θεραπείας χωρίς να συνδυάζεται, όπου απαιτείται, με Μαγνήσιο δεν βοηθά πολλούς ασθενείς να απαλλαγούν από τα συμπτώματά τους.

5 Απλά Μαθήματα Ζωής

Γράφει η Μαρία Παπαδοδημητράκη, για το περιοδικό Vita

 

Πέντε μαθήματα που αν τα αφομοιώσουμε θα αλλάξει η Ζωή μας!

Αναγνώριση, επαγγελματική επιτυχία, οικονομική εξασφάλιση. Όποιες και αν είναι οι προσωπικές μας φιλοδοξίες, υπάρχει ένας πλούτος γνώσης για να μας βοηθήσει να τις κατακτήσουμε. Αν, ωστόσο, ο υπέρτατος στόχος μας είναι να έχουμε μια ισορροπημένη και ήρεμη ζωή, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε τη σοφία που θα μας βοηθήσει να καλλιεργήσουμε στενές και υγιείς σχέσεις. Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν στενούς κοινωνικούς δεσμούς με τους φίλους και την οικογένειά τους είναι πιο ευτυχισμένοι, έχουν λιγότερα προβλήματα υγείας και διαχειρίζονται καλύτερα το άγχος των καιρών μας. Οι καλές κοινωνικές σχέσεις είναι σημαντικές σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, αφού όταν στερούμαστε ένα σταθερό και υποστηρικτικό περιβάλλον αυξάνονται οι πιθανότητες να αντιμετωπίσουμε προβλήματα, όπως η κατάθλιψη, που μπορούν να μας επηρεάζουν σε κάθε τομέα. 

 

life

Επιπλέον, οι κοινωνικοί δεσμοί προσφέρουν ευκαιρίες για εξέλιξη και προσωπική ανάπτυξη, αφού κάθε σχέση μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία για να πειραματιστούμε και να μάθουμε κάτι για τον εαυτό μας, τον σύντροφό μας και τις δυνατότητες που υπάρχουν μεταξύ μας. 

Όταν, λοιπόν, χρειαζόμαστε συμβουλές για σχέσεις, καλό είναι να μην περιοριζόμαστε σε βιβλία αυτοβοήθειας και τηλεοπτικές εκπομπές. Η σοφία που προκύπτει μέσα από την πραγματική ζωή είναι πιο πολύτιμη και καλό είναι να αντιμετωπίζουμε με κριτικό μάτι τις διάφορες κοινοτοπίες που ακούγονται. Ας δούμε, λοιπόν, τα μαθήματα που μας διδάσκει η καθημερινότητά μας. 

Μάθηµα #1: Ισχυροί κοινωνικοί δεσµοί
«Η δύναµη των διαπροσωπικών σχέσεων είναι τόσο σηµαντική για την υγεία µας όσο και οι επιλογές που κάνουµε στον τρόπο ζωής µας» 

Έχουμε όλοι ακούσει τις κλασικές συμβουλές των γιατρών για να ζήσουμε περισσότερο: τακτική άσκηση, διακοπή καπνίσματος, ισορροπημένη διατροφή. Όμως, οι ισχυρές διαπροσωπικές σχέσεις παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο και όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα και η ποιότητα των σχέσεών μας, τόσο περισσότερο ζούμε. 

Η δημιουργία ενός δικτύου που μας στηρίζει είναι δύσκολη στον σύγχρονο κόσμο, αλλά αξίζει να το κάνουμε. Υπάρχουν έρευνες που λένε ότι οι άνθρωποι με ενεργό κοινωνική ζωή έχουν λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία σε σχέση με τους λιγότερο κοινωνικούς ανθρώπους. Μάλιστα, το χαμηλό επίπεδο κοινωνικής αλληλεπίδρασης φαίνεται να έχει τις ίδιες αρνητικές επιπτώσεις με το κάπνισμα και την έλλειψη άσκησης. 

Έρευνα έδειξε ότι όσο περισσότερες κοινωνικές συνδέσεις έχουμε τόσο μεγαλύτερη είναι η ικανότητά μας να καταπολεμάμε τις λοιμώξεις. Οι ερευνητές έδωσαν σε υγιή άτομα σταγόνες που περιείχαν ιό γρίπης και είδαν ότι όσοι είχαν ευρύτερο κοινωνικό δίκτυο είχαν και λιγότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν. Ωστόσο, σημασία έχει και το είδος των σχέσεων που διατηρούμε. Έτσι, οι στενές φιλίες, που μας παρέχουν ενθάρρυνση και υποστήριξη, μπορεί να έχουν προστατευτική επίδραση στο καρδιαγγειακό μας σύστημα, ιδιαίτερα σε περιόδους στρες. Οι ειδικοί εικάζουν ότι το άγχος, που συνδέεται με χαμηλή κοινωνική υποστήριξη, πυροδοτεί μια σειρά αντιδράσεων που επηρεάζουν αρνητικά το σώμα, συμπεριλαμβανομένων της καρδιαγγειακής λειτουργίας και του ανοσοποιητικού συστήματος. 

Μάθηµα #2: Δραστική αποδοχή
«Δεν µπορείς να αλλάξεις αυτούς που αγαπάς, γι’ αυτό εστίασε στο να αλλάξεις τον εαυτό σου» 

Η ιδέα ότι μπορούμε να διορθώσουμε τα «στραβά» των συνεργατών, των φίλων, των γονέων, των παιδιών μας, κάνοντάς τους να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που εμείς θέλουμε, υπάρχει πάντα στο βάθος του μυαλού μας. Το Εγώ μας συχνά μας πείθει ότι ο τρόπος που εμείς βλέπουμε τα πράγματα είναι ο σωστός και ότι εμείς έχουμε μια βαθύτερη γνώση για το τι είναι καλύτερο. Η αλήθεια όμως είναι ότι το να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα ελαττώματα κάποιου άλλου συνήθως γυρίζει μπούμερανγκ ή αποτυγχάνει και το άλλο πρόσωπο μπορεί να πάρει το μήνυμα ότι δεν είναι αρκετά καλό, να αγανακτήσει και τελικά να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα που μας φέρνει σε απόσταση. 

Η καλύτερη λύση είναι να κοιτάξουμε μέσα μας και να διορθώσουμε το δικό μας πρόβλημα, αντί να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Βέβαια, ορισμένες φορές αυτό σημαίνει ότι απλώς αποδεχόμαστε μια κατάσταση. Αν π.χ. γνωρίζουμε ότι ο σύντροφός μας μισεί τις μεγάλες συγκεντρώσεις, μπορούμε να πάμε μόνοι στο επόμενο πάρτι. Έτσι, αυτός δεν θα πιεστεί και εμείς δεν θα αναγκαστούμε να φύγουμε νωρίς. 

Κάνοντας υποχωρήσεις, ουσιαστικά αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι υπάρχουν θέματα για τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να συγχρονιστούμε με τους γύρω μας και ότι είμαστε πρόθυμοι αυτό να το αποδεχθούμε, προκειμένου ο άλλος να διατηρήσει την αυτονομία του. Με όλους θα έχουμε μόνιμες διαφορές, αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτές. Ανεξάρτητα από το αν το άλλο πρόσωπο θα αλλάξει, η αποδοχή δείχνει τον σεβασμό μας απέναντί του. 

Μάθηµα #3: Το πάθος µειώνεται, η αγάπη µένει
«Το να είµαστε εξοικειωµένοι µε τον σύντροφό µας δεν είναι το ίδιο µε το να µην τον αγαπάµε» 

Πολλές είναι οι παρανοήσεις που υπάρχουν αναφορικά με τις σχέσεις, π.χ. ότι το πάθος μένει από μόνο του ζωντανό. Έτσι, συχνά οι άνθρωποι υποθέτουν ότι μια σχέση έχει υποστεί μόνιμη ζημιά όταν η περίοδος του σεξουαλικού ενθουσιασμού περάσει και αρχίσουν οι τσακωμοί. Μέρος του προβλήματος προκύπτει από την πεποίθηση ότι είναι πιο εύκολο να κόψουμε τους δεσμούς παρά να παλέψουμε για την επίλυση των διαφωνιών. Το ανώριμο μέρος του εαυτού μας δεν θέλει να αντιμετωπίσει την περιορισμένη ικανότητά μας να επενδύσουμε στον άλλον και αγαπά την ιδέα ότι οι «συμβατοί» άνθρωποι δεν συγκρούονται. Σε μια καλή σχέση, όμως, τα ζευγάρια διαφωνούν, τα παράπονα ακούγονται και οι άνθρωποι αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα λάθη τους. 

Είναι, επίσης, φυσιολογικό μετά το αρχικό στάδιο μιας σχέσης η σεξουαλική επιθυμία να υποχωρεί. Αυτό όμως προσφέρει μια ευκαιρία να εμβαθύνουμε στη σχέση μας με τρόπους που θα ήταν αδύνατο αρχικά. Η βαθιά αγάπη έρχεται μετά τη συναισθηματική εμπειρία της πρώτης περιόδου, όπου βλέπουμε πόσο ατελής είναι ο άλλος και παρ’ όλα αυτά δεχόμαστε να δεσμευτούμε. 

Αν θέλουμε να οικοδομήσουμε μια σχέση, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βιώσουμε ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων. Η μόνη λύση για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες είναι να μιλήσουμε ανοιχτά για ό,τι μας απασχολεί και αντί να αναρωτιόμαστε αν είμαστε ακόμα ερωτευμένοι με τον σύντροφό μας, να ψάχνουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αποκατασταθεί η σχέση μας. Τέλος, ας θυμόμαστε ότι μια σχέση απαιτεί συνεχή προσπάθεια. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τι είναι αυτό που κάνει τον σύντροφό μας να νιώθει καλύτερα, αλλά συνήθως είμαστε πολύ κουρασμένοι ή νευριασμένοι για να το κάνουμε. 

Μάθηµα #4: Καλοπροαίρετη αµέλεια
«Μερικές φορές λίγη αδιαφορία είναι καλύτερη από την υπερπροστασία» 

Τηλεφωνούν καθημερινά στους δάσκαλους για να μάθουν πώς τα πάει το παιδί τους ή βρίσκονται συνεχώς μαζί του. Ο λόγος για τους υπερπροστατευτικούς γονείς, που προσκολλώνται στα παιδιά τους για να τα κρατήσουν ασφαλή και χαρούμενα ή επειδή πιστεύουν ότι έτσι δημιουργούν ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. 

Μια τέτοια νοοτροπία φαίνεται λογική σε έναν αβέβαιο κόσμο, γεμάτο κινδύνους (πραγματικούς ή όχι) και έντονο ανταγωνισμό. Ωστόσο, οι γονείς αυτοί συχνά υπερεκτιμούν την επίδρασή τους, δεν εμπιστεύονται τις ικανότητες του παιδιού και φαίνεται να μην καταλαβαίνουν ότι οι ισχυροί δεσμοί χτίζονται πάνω στην καθημερινή φροντίδα του. Μάλιστα, η ανάγκη τους για εμπλοκή γίνεται μεγαλύτερη όταν βλέπουν το παιδί τους ως υποκατάστατο για την εκπλήρωση των δικών τους ονείρων. 

Όμως, η παρέμβαση αυτή μπορεί μακροπρόθεσμα να επιδράσει αρνητικά. Με το να μην αφήνουν τα παιδιά να «σκοντάψουν» σε μικροπράγματα, δεν τα αφήνουν να αναπτύξουν την ικανότητα να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, τους στερούν την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται και ενισχύουν τη εξάρτηση από τους ίδιους. Επιπλέον, τα παιδιά που συνηθίζουν να παίρνουν ό,τι χρειάζονται, χωρίς να κάνουν οποιαδήποτε προσπάθεια, μπορεί μελλοντικά να απογοητευτούν, αφού ο υπόλοιπος κόσμος δεν τους αναγνωρίζει αυτό το αυτονόητο δικαίωμα. Κάνοντας, όμως, ένα βήμα πίσω, μαθαίνουμε στα παιδιά να σηκώνονται όταν πέφτουν, να αντιλαμβάνονται εσωτερικά το γονικό δέσιμο και να αναγνωρίζουν τις δικές τους ικανότητες. Η δουλειά μας ως γονέων είναι να καταστήσουμε τα παιδιά μας αυτάρκη. 

Μάθηµα #5: Τα αντίθετα δεν έλκονται για πάντα 

Το «κλειδί» για μια ευτυχισμένη και υγιή σχέση είναι η επιλογή ενός συντρόφου που μας μοιάζει αρκετά, ενός προσώπου που επικυρώνει τις υπάρχουσες απόψεις και τις συνήθειές μας, αντί να προσπαθεί να μας αλλάξει. Αυτό μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά τα αντίθετα δεν έλκονται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο ρόλος που παίζουν τα κοινά στοιχεία στις αξίες, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, το οικονομικό υπόβαθρο, τη θρησκεία είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την επιτυχία μιας σχέσης. Όσο περισσότερο ένα ζευγάρι μοιράζεται μια παρόμοια προοπτική, τόσο μειώνονται οι πιθανές συγκρούσεις στη σχέση των δύο συντρόφων. Είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της σχέσης το ζευγάρι να βρει κοινό έδαφος όσον αφορά τις προσωπικές του αξίες. 

Ωστόσο, η συμβατότητα είναι η μία πλευρά του νομίσματος που λέγεται υγιής σχέση, καθώς η σπίθα της έλξης προέρχεται από τις μικρές μας διαφορές. Η κοινή βάση είναι σημαντική για τη διατήρηση μιας σχέσης σε βάθος χρόνου, αλλά η συμπληρωματικότητα κάνει πραγματικά τη διαφορά όσον αφορά το σεξουαλικό πάθος. Τα ζευγάρια που είναι υπερβολικά όμοια καταλήγουν να έχουν μια σχέση αδελφική, προβλέψιμη, χωρίς εκπλήξεις και νέα στοιχεία. 

Ποια είναι, λοιπόν, η χρυσή τομή; Το να έχουμε έναν σύντροφο του οποίου τα πάθη διαφέρουν αρκετά από τα δικά μας, ώστε να επεκτείνουν τις εμπειρίες μας, αλλά με τον οποίο να είμαστε σε συμφωνία για τα σημαντικά θέματα, όπως π.χ. το πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ, ψυχοθεραπεύτρια, οικογενειακή θεραπεύτρια

Photo Copyright: Maria Korogianni

Σηκωθείτε από την καρέκλα! (μέρος 2ο)

Γράφει η Τσώλη Θεοδώρα, στο ΒΗΜΑscience

 

(Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος του άρθρου, πατώντας εδώ)

Κάνει ύπουλα τη δουλειά της ενώ εμείς δεν κάνουμε… τίποτα. Ο λόγος για την καρέκλα, αναπόσπαστο «αξεσουάρ» του καθισιού, η οποία, όπως αποδεικνύουν ολοένα περισσότερες έρευνες, είναι εξίσου επικίνδυνη για τον παγκόσμιο πληθυσμό με το κάπνισμα ή τηνπαχυσαρκία. Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το καθισιό συνδέεται με πλήθος προβλημάτων υγείας, όπως ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος, ακόμη και με πρόωρο θάνατο. Κάποιοι ειδικοί προτείνουν ως λύση στη «μάστιγα» της καθιστικής ζωής το να… σηκωθούμε όρθιοι – οι τάσεις μάλιστα που έχουν ξεκινήσει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αφορούν γραφεία για… ορθίους. Ολοι οι ειδήμονες πάντως συμφωνούν στο εξής: το «διαβολικό» παρατεταμένο καθισιό μπορεί να… εξαγνιστεί με λίγη, έστω και μέτριας έντασης, άσκηση, με απλές αλλαγές του τρόπου ζωής, όπως το να περπατάμε μέσα στο γραφείο, οι οποίες είναι ικανές να κάνουν τη διαφορά. Ετσι θα σπάσουν τα (τέσσερα) πόδια που απειλούν την υγεία μας και εμείς θα… σταθούμε (κυριολεκτικώς) καλύτερα στα δικά μας. 

 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που προτείνουν ως λύση στη σύγχρονη καθιστική «μάστιγα» που πλήττει τον πληθυσμό την… ορθοστασία. Είναι όμως αυτή η λύση; ρωτήσαμε τον επίκουρο καθηγητή Εργοφυσιολογίας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Σταύρο Κάβουρα. Εκείνος μας απάντησε ότι δεν μπορούν να δοθούν αβίαστα απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Οπως είπε«στη σύγχρονη εποχή αναζητούμε τη λύση της «τεμπελιάς» προκειμένου να γλιτώσουμε από τα δεινά του καθιστικού και γενικότερα ανθυγιεινού τρόπου ζωής μας. Ψάχνουμε τον πιο ανώδυνο και εύκολο τρόπο για να αποφύγουμε τα «κακά» της υποκινητικότητας, αναζητούμετην ελάχιστη ποσότητα άσκησης η οποία θα μας κρατήσει σε μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση, ενώ εμείς θέλουμε κατά βάση να διάγουμε έναν καθιστικό βίο».

Σε ό,τι αφορά την όρθια στάση και κυρίως κατά τις ώρες εργασίας η οποία προτείνεται από κάποιους επιστήμονες, ο έλληνας ειδικός βλέπει λίγα οφέλη. Οπως σημειώνει «σε ό,τι αφοράτην ενεργειακή δαπάνη, το πόσες δηλαδή θερμίδες καταναλώνει το άτομο, η διαφορά μεταξύ του να είναι καθιστό ή όρθιο είναι αμελητέα – κατά μέσο όρο καίμε μια θερμίδα το λεπτό καθισμένοι και 1,1-1,2 το λεπτό όταν είμαστε όρθιοι. Εάν βέβαια το να είμαστε όρθιοι συνδέεται και με κάποιον βαθμό κίνησης, τότε μπορεί να υπάρξουν μεγαλύτερα οφέλη».

shutterstock_54235483

Σε ό,τι πάλι αφορά την πρόληψη νόσων η όρθια στάση φαίνεται να σώζει από κάποιες καταστάσεις, όπως η θρόμβωση εν τω βάθει φλεβών. «Οταν είμαστε όρθιοι είναι σαν να κάνουμε κατά κάποιον τρόπο μασάζ στις φλέβες μας  επειδή κινητοποιούνται ορισμένοι μύες σε πολύ μικρό βαθμό. Ωστόσο τα πραγματικά οφέλη για τον οργανισμό προκύπτουν μόνο όταν γίνεται σύσπαση των μυών μέσω της πιο έντονης άσκησης».

 

30 λεπτά την ημέρα
Ο ειδικός επισημαίνει ότι οι κοινώς αποδεκτές οδηγίες σε ό,τι αφορά την άσκηση του πληθυσμού οι οποίες υποστηρίζονται από τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία, η Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρεία και το Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητιατρικής, αναφέρουν ότι ο καθένας πρέπει να έχει κατ’ ελάχιστον 30 λεπτά μέτριας δραστηριότητας την ημέρα (δραστηριότητες όπως το γρήγορο περπάτημα που προκαλούν μέτριο λαχάνιασμα ή λίγη εφίδρωση, όχι όμως και υπερβολική κούραση ή εξάντληση). Μάλιστα τα 30 λεπτά άσκησης ημερησίως που πρέπει να ακολουθεί το άτομο μπορεί και να συμπληρώνονται σε διαφορετικές στιγμές μέσα στην ημέρα – αρκεί τηνκάθε φορά η μέτριας έντασης άσκηση να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά. «Αυτό σημαίνει πως το ίδιο αποτέλεσμα για τον οργανισμό έχει το να περπατήσει κάποιος επί μισή ώρα με το να περπατήσει 10 λεπτά, να μπει στο λεωφορείο, να περπατήσει άλλα 10 λεπτά ως τη δουλειά του και να ακολουθήσει την αντίστροφη διαδρομή ώρες αργότερα όταν ολοκληρώσει την εργασία του. Η «αθροιστική» προσέγγιση έχει αποτέλεσμα και αυτό έχει αποδειχθεί πλέον από μελέτες» λέει ο κ. Κάβουρας. Τα τελευταία περίπου τρία χρόνια στις οδηγίες αυτές προστέθηκε και πάλι η πιο έντονη άσκηση, έστω και δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. «Οι ειδικοί του Αμερικανικού Κολεγίου Αθλητιατρικής καθώς και της Αμερικανικής Εταιρείας Καρδιολογίας αναφέρουν πλέον ότι έστω για ένα 20λεπτο τη φορά, δύο με τρεις φορές εβδομαδιαίως, πρέπει να κάνουμε και λίγο πιο έντονη άσκηση, όπως το να τρέχουμε».
Ο έλληνας επιστήμονας επαναλαμβάνει πως δεν χρειάζεται κάποιος να ασκηθεί πολύ έντονα για να δει αποτελέσματα στην υγεία του. «Αν κάποιος κάνει μια ώρα γρήγορο περπάτημα, τότε τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων του για τις επόμενες 48 ώρες είναι χαμηλότερα κατά 15%-20%, ακόμη και αν καταναλώνονται πλούσια σε λιπίδια γεύματα – μεγάλο όφελος, αν και βραχυπρόθεσμο, υπάρχει και σε ό,τι αφορά τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος. Μετά τις 48 ώρες το όφελος αυτό χάνεται, γεγονός που δείχνει πως το ανθρώπινο σώμα δεν λειτουργεί ως «κουμπαράς» στον οποίον μπορείς να αποταμιεύσεις επί μακρόν την άσκηση που έκανες για να έχεις οφέλη. Τα οφέλη είναι σημαντικά αλλά διαρκούν λίγο, για αυτό και πρέπει να ασκούμαστε σε τακτική και σταθερή βάση. Είναι όμως και θέμα ποσότητας άσκησης: αν για παράδειγμα κάποιος περπατήσει μόνο 20 λεπτά και όχι μια ώρα την ημέρα, τότε δεν θα εμφανίσει μειωμένα τριγλυκερίδια ούτε για 48 ώρες».
 
Ξυπνητήρι κάθε ώρα!
Πάντως, κατά τον κ. Κάβουρα, η λύση στον «παχύσαρκο» σύγχρονο κόσμο μας δεν βρίσκεται στην… ορθοστασία. «Η πολύωρη ορθοστασία, για παράδειγμα στο γραφείο, μπορεί να καταπονήσει το μυοσκελετικό σύστημα – κυρίως σε άτομα με προδιάθεση για προβλήματα στη μέση – και να κάνει τελικώς το άτομο να μην κουνά ούτε το… δαχτυλάκι του την υπόλοιπη ημέρα. Παράλληλα, η παρατεταμένη ορθοστασία έχει συνδεθεί με σημαντικό κίνδυνο αθηροσκλήρωσης των καρωτίδων εξαιτίας του επιπλέον φορτίου που δέχεται το κυκλοφορικό σύστημα, καθώς και με κίνδυνο κιρσών. Πιστεύω ότι η λύση είναι να υπάρχει κατά το δυνατόν δραστηριότητα μέσα στην ημέρα και ας κάθεται ο εργαζόμενος στην καρέκλα του όσο δουλεύει. Ας περπατά λίγο παραπάνω για να φθάσει στη δουλειά του, ας σηκώνεται κάθε μισή ή μια ώρα για να περπατήσει στο γραφείο, ας ανέβει με τις σκάλες αντί να πάρει το ασανσέρ. Είναι χαρακτηριστική η μελέτη που δημοσιεύθηκε πριν από περίπου μία πενταετία και επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: όταν ερευνητές στις ΗΠΑ έβαλαν κάποιους εργαζομένους να σηκώνονται από το γραφείο τους κάθε μία ώρα και να περπατούν μερικές δεκάδες μέτρα προτού ξανακαθίσουν και αρχίσουν να εργάζονται είδαν ότι σε διάστημα ενός χρόνου οι εθελοντές έχασαν 4-5 κιλά εξαιτίας αυτής και μόνο της αλλαγής στηνκαθημερινότητά τους και χωρίς να υπάρξει καμία άλλη διαφοροποίηση στον τρόπο ζωής τους ή στη διατροφή τους».

Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι, όπως επιβεβαιώνει συνεχώς η επιστήμη, πως οι πολλές ώρες καθιστικής ζωής ημερησίως επιβαρύνουν τον οργανισμό. Και με «πυξίδα» αυτή τηνολοένα και πιο πλούσια γνώση, το μέλλον ίσως μας επιφυλάσσει εκπλήξεις διαμορφώνοντας ένα πιο… αφ’ υψηλού τοπίο. Το παρόν μάς δίνει μια μικρή γεύση: στις ΗΠΑ έχουν ήδη γίνει δίκες στις οποίες εργαζόμενοι ζητούν αποζημιώσεις από τους εργοδότες τους για προβλήματα υγείας που υπέστησαν λόγω των πολλών ωρών καθισιού στο γραφείο. Στον Καναδά η Εταιρεία για τη Φυσιολογία της Ασκησης εξέδωσε οδηγίες καθιστικής συμπεριφοράς για τα παιδιά στις οποίες αποτρέπει τους μικρούς να περνούν περισσότερες από δύο ώρες ψυχαγωγίας καθιστοί, ενώ αναμένονται και οδηγίες για τους ενηλίκους. Στη Δανία οι εργοδότες θα είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο να παρέχουν γραφεία που αλλάζουν ύψος για τους υπαλλήλους τους. Ισως κάποτε υπάρξει και ένας καθολικός νόμος «απαγόρευσης του παρατεταμένου καθισιού». Μπορεί να σας φαίνεται το λιγότερο αστείο, αλλά το ίδιο θα φαινόταν σε κάποιον πριν από 20 χρόνια ο νόμος απαγόρευσης του καπνίσματος που ισχύει και εφαρμόζεται (με… μελανές εξαιρέσεις) στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Διαβάστε 10 εύκολους τρόπους για να κινηθείτε μέσα στη μέρα, εδώ

Ινομυαλγία – Μήπως πάσχετε και δεν το ξέρετε?

Ζώντας με ινομυαλγία … μια προσωπική υπόθεση

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν πάντοτε ένα εύθραυστο παιδί. Κι από μικρή ηλικία, αν και αγοροκόριτσο, ένιωθα συχνά πόνους στο σώμα μου και όλοι με θεωρούσαν ιδιαίτερα ευαίσθητη και παραπονιάρα. Μετά από δώδεκα χρόνια πόνου, κόπωσης και αλλεπάλληλων επισκέψεων σε γιατρούς, επιτέλους δικαιώθηκα. Tον Οκτώβριο του 2007, είχα τη διάγνωση που φοβόμουν, αλλά ενδόμυχα επιθυμούσα. Δεν ήμουν εγώ υπερβολική, αλλά η πάθησή μου αόρατη. Εδώ και 4 χρόνια λοιπόν, αγχώνομαι, ηρεμώ, πονάω, κουράζομαι, πέφτω και ξανασηκώνομαι, με άλλα λόγια προσπαθώ να ζω με ινομυαλγία.

Έχοντας η ίδια σπουδάσει εξελικτική ψυχολογία, ανέκαθεν ενδιαφερόμουν για τη λειτουργία του εγκεφάλου, την ψυχολογία, καθώς και τις ασθένειες / διαταραχές που δυστυχώς πλήττουν πολύ κόσμο. Για αυτό αποφάσισα να μεταφέρω τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου και σε άλλους. Θα σας μιλήσω για μια κοινή, αλλά άγνωστη στην Ελλάδα ρευματολογική πάθηση. Μιας πάθησης που το όνομα, δεν είχα ξανακούσει έως τον Οκτώβριο του 2007, που διαγνώσθηκα με αυτήν.

 

 

 

 Ποια είναι τα συμπτώματα της ινομυαλγίας?

 

Αρχικά υπάρχει πόνος παντού, νιώθεις λες και σε έχουν δείρει και γενικώς αισθάνεσαι μια απίστευτη κούραση. Δεν έχεις κουράγιο να κάνεις πράγματα και το χειρότερο δεν κοιμάσαι τα βράδια, άρα δεν ανανεώνεσαι. Με άλλα λόγια έχεις διάχυτο μυοσκελετικό πόνο στους μύες, τένοντες και ινώδεις ιστούς, αίσθημα κόπωσης και διαταραχές ύπνου. Η ινομυαλγία ανήκει στα «σύνδρομα μεγεθύνσεως του πόνου» (pain amplification syndromes) και ως πάθηση σχετίζεται με το άγχος (stress-related illness), όχι ως προς την αίτια εμφάνισής της, αλλά γιατί κατά κανόνα γιατί τα συμπτώματα επιδεινώνονται με το άγχος, τη ψυχική πίεση και κατάπτωση. Παρουσιάζεται επίσης ευαισθησία κάποιων σημείων σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος. Ο πόνος της ινομυαλγίας μπορεί να εμφανιστεί ως άλγος, βαθύς σκελετικός πόνος, τσίμπημα από βελόνες, κάψιμο, μαχαιριά, δυσκαμψία, μυρμήγκιασμα, πρήξιμο, δόσεις ηλεκτρισμού, καθώς και αίσθημα πιασίματος από υπερκόπωση, αδυναμία κ.λ.π. Οι μυς μπορεί να δημιουργούν την αίσθηση ότι έχουν τεντωθεί ή ότι είναι κουρασμένοι.

 

Φυσικά θα ρωτήσει κανείς «όλοι έχουν τα ίδια συμπτώματα»?

Μπα, εξαρτάται. Εγώ π.χ. όταν ξεκίνησα, πονούσα στα χέρια και στο πάνω μέρος του σώματος, ενώ άλλοι αντιμετώπιζαν πρόβλημα κινητικότητας.

Μπορεί τα συμπτώματα της ινομυαλγίας να διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά σίγουρα το κοινό σύμπτωμα είναι ένα: πονούν παντού. Υπάρχουν στιγμές που ο πόνος είναι μέτριος και άλλες που είναι τόσο δυνατός που γίνεται ανυπόφορος. Ο πόνος, τα συμπτώματα κλπ είναι ανάλογα του βαθμού που εμφανίζει κανείς την πάθηση, το χρονικό διάστημα εμφάνισης της πάθησης προ αγωγής κι από την συνύπαρξη ή όχι άλλων παθήσεων. Συνδυάζεται συνήθως με άλλες συνδυασμένες νοσηρότητες. Σε μερικές περιπτώσεις, ήδη προϋπάρχουν ρευματικές παθήσεις, όπως Λύκος, Σκλήρυνση κατά πλάκας, Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, Σύνδρομο Sjogren, Νόσος του Lyme κ.α. (δευτεροπαθής ινομυαλγία). Ακόμα όπως και στην πρωτοπαθή ινομυαλγία (όπου είναι η μόνη πάθηση, πχ. στην δικη μουπεριπτωση)  υπάρχουν κάποια βασικά κοινά συμπτώματα πέρα από τον πόνο, τις διαταραχές ύπνου και την έντονη σωματική κόπωση όπως:

    • πόνος που μεταναστεύει σε διάφορα σημεία του σώματος,
    • δυσκαμψία ιδιαίτερα έντονη το πρωί,
    • διαταραχές ύπνου, 
    • δυσκολία να αποκοιμηθεί κανείς,
    • αίσθημα ανεπαρκούς ξεκούρασης και ανανέωσης από τον ύπνο,
    • έντονη σωματική κόπωση,
    • έλλειψη ενέργειας/αντοχής,
    • μυρμήγκιασμα,
    • μούδιασμα,
    • νευροπαθείς πόνοι
    • μυοσκελετικοί πόνοι και σπασμοί, 
    • ημικρανίες
    • παρουσία πολλών σημείων τοπικής ευαισθησίας (όπως αυχένας, σπονδυλική στήλη, ώμοι, πλάτη, ισχία, μέση),
    • κακή κυκλοφορία ή πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια,
    • αφηρημάδα και δυσκολία συγκέντρωσης (γνωστικές λειτουργικές αδυναμίες
    • ημικρανίες,
    • δυσλειτουργία του νευροενδοκρινικού συστήματος.

    Φυσικά μπορεί να τύχει να συνυπάρχουν κι άλλα συμπτώματα, όπως: ευαισθησία σε ήχους, μυρωδιές, δυνατά φώτα, σύνδρομα πόνου σε διάφορα μέρη του σώματος, μορφές αρθρίτιδας, επικονδυλίτιδα, οσφυαλγία, παθήσεις του θυρεοειδή αδένασύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, κολίτιδα, κακή ή μελαγχολική διάθεση, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης  βουητό στα αυτιά,κροταθογναφικό σύνδρομο κ.λ.π. 

    Μετά έρχεται το θέμα του ύπνου! 

    Αχ τι καλά να πέσω στο κρεβατάκι μου, να χαλαρώσουν κι αυτοί οι σπασμοί στην πλάτη. Αμ δε! Γιατί δυστυχώς, δεν τίθεται θέμα να κοιμηθείς καλά! Ο βαθύς ύπνος (στάδιο IV της nonREM), διακόπτεται από άλφα κύματα (RΕΜ φάση: κύματα αφύπνισης) με αποτέλεσμα το σώμα να μη χαλαρώνει και να ξυπνάς το πρωί με πόνους και κούραση. 

    Πως γίνεται η διάγνωση, εφόσον δε φαίνεται από τεστ αίματος ή ακτινογραφίες και μαγνητικές? 

    Επιτέλους αυτή η κατά κόσμον «αόρατη πάθηση» έγινε ορατή όταν το 1990, τοΑμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίαςκαθιέρωσε τα διαγνωστικά κριτήρια της ινομυαλγία ως εξής: 

    • Ιστορικό διάχυτου άλγους, που διαρκεί τουλάχιστον 3 μήνες, και αφορά και στα τέσσερα τεταρτημόρια του σώματος και 
    • Ύπαρξη 11 – 18 ευαίσθητων σημείων (tender points) όπου όποια πίεση βάρους 4 κιλών προκαλεί πόνο (οι άνθρωποι που δεν έχουν ΙΝΜ δεν πονούν σε αυτά τα σημεία). . ….εγώ που έχω 16 ευαίσθητα σημεία, κερδίζω τίποτα?

    Η ινομυαλγία είναι δύσκολο να διαγνωσθεί επειδή πολλά από τα συμπτώματά της μιμούνται τα συμπτώματα άλλων ασθενειών, όπως Lyme, Λύκο, Σκλήρυνση κατά πλάκας, η μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα κ.α.

     

     Υπάρχουν προβλήματα?Η ινομυαλγία είναι μια μορφή εξωαρθρικού ρευματισμού, χωρίς συγκεκριμένη αιτία δημιουργίας. Δεν υπάρχει φλεγμονονή αλλά χτυπάει τους μυς, τους ιστούς και τους συνδέσμους και αποτελεί μια νόσο που δύσκολα εντοπίζεται. 

     

     

    Για πολλά χρόνια, θεωρείτο μια «σχεδόν αόρατη πάθηση» ακόμα και στους ιατρικούς κύκλους (σε μενα, αραια και που φαινονται καποιοι σπασμοι, βλ. φωτογραφιες), δυστυχώς η διάγνωση συνήθως καθυστερεί περίπου 5 χρόνια από τη στιγμή που εμφανίζονται τα συμπτώματα, με αποτέλεσμα να προσθέτει επιπλέον άγχος στους ήδη νοσούντες. Καθώς δεν συνοδεύεται από ορατές, εξωτερικές ενδείξεις, οι άνθρωποι του περιβάλλοντος των παθόντων συχνά είναι εριστικοί, καταπιεστικοί και άθελά τους επιβαρύνουν πολύ τους ασθενείς.

    Κι ας μη συζητήσουμε καν το θέμα των εξόδων για τακτικές εξετάσεις και φαρμακευτική αγωγή. Και ακόμα περισσότερο την ανικανότητα κάποιων ασθενών να κερδίσουν τα προς το ζήν μέσω εργασίας και την αδυναμία του κράτους να προνοήσει για αυτούς με πολιτικές πρόνοιας και σε αρκετές περιπτώσεις, με αναπηρικές συντάξεις. Τουλάχιστον έγινε επιτέλους μια πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μακάρι να προωθηθεί το θέμα το συντομότερο δυνατόν*. 

     

     

    Γνωρίζουμε τι φταίει?

     

    …μπορεί να μην έχουμε αιτιολογία για την εμφάνιση της ινομυαλγίας γι’αυτό και η περιγραφή της ως σύνδρομο, αλλά μετά από έρευνες βρέθηκε ο πίθανος ένοχος: τοκεντρικό νευρικό σύστημα. Επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει μια ανωμαλία στον τρόπο με τον οποίο το σώμα αντιδρά στον πόνο, και ιδιαίτερα μια έντονη ευαισθησία σε ερεθίσματα. Ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων δείχνει ότι αλλοιώσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα δύναται να συμβάλουν στους πόνους της ινομυαλγίας.

     

    Δυσλειτουργία νευροδιαβιβαστών, μεταβολές στην νευροενδοκρινική δραστηριότητα ευθύνονται για τον πόνο, το άγχος, την κόπωση που προκαλεί η ινομυαλγία. Παρατηρούνται επίσης χαμηλότερα του φυσιολογικού, επίπεδα των νευροδιαβιβαστών «σεροτονίνη» και «νοραδρεναλίνη» (νορεπινεφρίνη) που σχετίζονται με την αντίληψη του πόνου, ρύθμιση του ύπνου, διάθεση, άγχος, κλπ. και ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ασθενών, της ουσίας Ρ που ευθύνεται με τη σειρά της για τη μεγιστοποίση του πόνου και την υπεραισθησία του δέρματος και των μυών, όσον αφορά στα επώδυνα ερεθίσματα. 

     

     

    Η ινομυαλγία μπορεί να σχετίζεται με αλλαγές στον μεταβολισμό των μυών, όπως μειωμένη ροή αίματος, που προκαλεί κούραση και μειωμένη δύναμη. Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι ο πόνος την ινομυαλγίας μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ο εγκέφαλος δεν παράγει αρκετή σεροτονίνη, ντοπαμίνη, ή GABA κατά τη διάρκεια του ύπνου με αποτέλεσνα να μην χαλαρώσουν οι μυς του ασθενούς, κι αυτό με τη σειρά του δημιουργεί επώδυνη ένταση στους μυς, ενώ συχνά δημιουργούνται κόμποι στους μυς στα ευαίσθητα σημεία. Ο ύπνος δεν βοηθάει στην ανάκτηση δυνάμεων, οπότε ο ασθενής δεν αισθάνεται ανανεωμένος και είναι συχνά πιο κουρασμένος το πρωί απ’ ό,τι ήταν πριν κοιμηθεί. Το έναυσμα για την έναρξη της ινομυαλγίας μπορεί να αφορά σε προϋπάρχουσα πάθηση, σε κάποιο τραυματικό γεγονός, π.χ. τραυματισμό, σοκ, ακόμα και γέννα σε κάποιους ή μία κάκωση. 

     

    Υπάρχει θεραπεία?

     

    Η ινομυαλγία είναι χρόνιο νόσημα, με εξάρσεις και υφέσεις κι ο καθένας το βιώνει εντελώς διαφορετικά και σε διαφορετικό βαθμό, αρά εφόσον δεν υπάρχουν κοινά συμπτώματα, η σωστή αγωγή γίνεται πάντα σε προσωπική βάση. Πολλοί επιλέγουν να υιοθετήσουν απλά μια σωστή διατροφήηρεμίατεχνικές χαλάρωσης όπως κολύμπι / υδροθεραπεία σε ζεστό νερόμασάζ (myofascial release technique), deep tissue massage και εναλλακτικές θεραπείες. Σίγουρα πρέπει να κρατάμε το σώμα μας ευλίγιστο με διατάσεις/ελαφριά γυμναστική ώστε οι μυες να γυμνάζονται όσο είναι δυνατό. Ένας καλός φυσικοθεραπευτήςμπορεί να σας βοηθήσει στα παραπάνω. 

    Φυσικά, συμπληρωματικά σε όποια φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά εγκεκριμένα για ινομυαλγία και αντικαταθλιπτικά (σε μικρή δόση που στοχεύουν στον νευροπαθή πόνο), η συμβουλευτική θεραπεία, με τη μορφή της γνωστικής/συμπεριφορικής μεθόδου, έχει δείξει πολύ καλά αποτελέσματα. Υπάρχουν αρκετά τρικ ώστε να βοηθηθεί και η σκέψη μεσυνεχή εξάσκηση του μυαλού. Η θετική και αισιόδοξη σκέψη, όμως αποδεδειγμένα βοηθάει! 

     

     

    Δεν υπάρχει θεραπεία που να αντιμετωπίζει πλήρως την ινομυαλγία. Υπάρχουν, όμως πολλές τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν έναν ασθενή να την ελέγξει και να την αντιμετωπίσει. Χαμηλές δόσεις από αντικαταθλιπτικά φάρμακα τη νύχτα αυξάνουν την παραγωγή της σεροτονίνης από τον εγκέφαλο, βελτιώνοντας την ποιότητα του ύπνου και βοηθώντας τους μυς να χαλαρώσουν. Οι ασθενείς με ινομυαλγία μπορεί να βοηθηθούν από έναν συνδυασμό άσκησης, φαρμάκων, βελτίωσης της στάσης του σώματος και χαλάρωσης. Τα συμπληρώματα μαγνησίου είναι συχνά πολύ ευεργετικά για όσους πάσχουν από ινομυαλγία. Και προπαντώς ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ, πιστέψτε με ξέρω… απέκτησα αυτοάνοσο νόσημα (Λεύκη) μετά τον πανικό και την ταλαιπωρία ετών αμφισβήτησης και κακομεταχείρισης. Όσοι δεν πιστεύουν ή/και επίτηδες επιλέγουν να αγνοούν και να μη μας στηρίζουν, δεν αξίζει να τους δίνουμε σημασία! Ας κοιτάξουμε τους εαυτούς μας, να διαχειριζόμαστε το καλύτερο δυνατόν τους πόνους μας και να θέτουμε τα όρια μας!

    Πιστέψτε με, είμαι παθούσα και ξέρω..

    Image
    Πηγή: http://www.inomyalgia.gr/2009/07/blog-post_29.html