Αυξημένος κίνδυνος οστεοαρθρίτιδας, μετά από χειρουργική αποκατάσταση του προσθίου χιαστού συνδέσμου του γόνατος

Image

    Από το Reuters, της Kathryn Doyle

    Ένα γόνατο που έχει υποβληθεί σε επανορθωτική χειρουργική επέμβαση για ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (ΠΧΣ), έχει 3 φορές περισσότερες πιθανότητες για ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας σε σχέση με ένα υγιές γόνατο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
    Περίπου 200.000 ρήξεις ΠΧΣ συμβαίνουν κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι μισοί από αυτούς τους τραυματισμούς οδηγούνται στο χειρουργείο, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπεδικών Χειρουργών. Συνήθως, οι χειρουργοί αντικαθιστούν τον τραυματισμένο σύνδεσμο με κάποιο μόσχευμα.

    Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται όταν ο προστατευτικός χόνδρος στα άκρα των οστών φθείρεται και αυτή η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη. Οι ερευνητές γνωρίζουν ότι σε ένα γόνατο που έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση η οστεοαρθρίτιδα είναι συχνότερη από ότι σε ένα υγιές γόνατο, αλλά το κατά πόσο είναι αυξήμένος ο κίνδυνος, ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί.

    «Το χρονικό διάστημα μεταξύ του τραυματισμού του ΠΧΣ και της εμφάνισης της οστεοαρθρίτιδας είναι μεγάλο, συνήθως πάνω από πέντε χρόνια», δήλωσε ο Dr Bjorn Barenius .
    O Dr Barenius ασχολήθηκε με τη μελέτη αυτού του προβλήματος, στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη, στη Σουηδία.»Δέκα με δεκαπέντε χρόνια μετά τον τραυματισμό και την χειρουργική αποκατάσταση του ΠΧΣ, είναι η συχνά αναφερόμενη χρονική περίοδος, στην οποία θα πρέπει να περιμένετε τα πρώτα σημάδια της οστεοαρθρίτιδας», δήλωσε στο Reuters Health.
    «Βέβαια, η εμφάνιση της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να επηρεαστεί και από πολλούς παράγοντες, όπως οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί ή το αυξημένο βάρος, οι οποίοι μπορεί να κάνουν την αρθρίτιδα να εμφανιστεί νωρίτερα», είπε.

    Για τους σκοπούς αυτής της μελέτης, εξετάστηκαν ακτινολογικά και τα δύο γόνατα των ανθρώπων που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική αποκατάσταση ΠΧΣ, τουλάχιστον 14 χρόνια νωρίτερα.Με βάση τις εκτιμήσεις των εμπειρογνωμόνων, το 57% των γονάτων που είχαν υποστεί χειρουργική αποκατάσταση ΠΧΣ είχαν αρθρίτιδα, σε σύγκριση με το 18% των υγιών γονάτων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The American Journal of Sports Medicine.»Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τον τραυματισμό του γόνατος και της χειρουργικής επέμβασης δεν φαίνεται να αλλάζει την πιθανότητα πρόκλησης αρθρίτιδας.Όμως, δεδομένου ότι δεν υπήρχε ομάδα σύγκρισης των ανθρώπων που είχαν τραυματισμούς του ΠΧΣ και που δεν υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση, είναι αδύνατο να πούμε εάν η χειρουργική επέμβαση ή η ίδια η ζημία της άρθρωσης δημιούργησαν τον αυξημένο κίνδυνο αρθρίτιδας», συνέχισε ο Dr Barenius.»Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βοηθήσει το γόνατο στο να διατηρήσει την λειτουργικότητά του, αλλά δεν μπορεί να αποκαταστήσει απόλυτα την μηχανική λειτουργία του», συμπλήρωσε.

    «Όταν έχουμε μια ρήξη του ΠΧΣ, τότε η άρθρωση του γόνατος γίνεται ουσιαστικά πιο χαλαρή και έτσι τα οστά να ασκούν μεγαλύτερη πίεση στους χόνδρους, οι οποίοι στη συνέχεια φθείροναι πιο γρήγορα», είπε ο Ορθοπαιδικός Dr Yasin Dhaher, από το Πανεπιστήμιο Northwestern στο Evanston του Ιλλινόις.»Αλλά … είναι πολύ σπάνιο ότι θα έχετε ένα μεμωνομένο τραυματισμό του ΠΧΣ. Ο τραυματισμός είναι συνήθως πιό σύνθετος και περιλαμβάνει και ρήξη μηνίσκου, η οποία εκθέτει περισσότερο τον χόνδρο σε μεγαλύτερη φθορά. Για τους αθλητές που έχουν υποστεί ρήξη ΠΧΣ, η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να αρχίσει να επηρεάζει την απόδοση πολλά χρόνια αργότερα, αλλά συνήθως έχουν πιο άμεσα ζητήματα να ασχοληθούν, παρά με αυτό. Στα περισσότερα αθλήματα και στους περισσότερους αθλητές η αστάθεια που θα προκληθεί από τον τραυματισμό του ΠΧΣ, θα επηρεάσει ττην απόδοσή τους περισσότερο από τη μελλοντική προοπτική της οστεοαρθρίτιδας», συμπλήρωσε.Όσο για το τι μπορεί να κάνουν οι ασθενείς για να απομακρύνουν τον κίνδυνο της αρθρίτιδας, ο Dr Barenius προτείνει τη διατήρηση του σωστού σωματικού βάρους.
    «Η αποκατάσταση και η άσκηση μπορεί να βοηθήσουν, επίσης, πάρα πολύ», είπε ο Dr Dhaher. «Έτσι κι αλλιώς, τα περισσότερα τραυματισμένα γόνατα συνηθως αναπτύσσουν αρθρίτιδα.»

    πηγή: http://uk.reuters.com/article/2014/03/27/us-knee-arthritis-surgery-idUKBREA2Q1B120140327
    http://ajs.sagepub.com/content/early/2014/03/17/0363546514526139.abstract

    απόδοση στα ελληνικά: Θόδωρος Καραντίας, Φυσικοθεραπευτής, http://www.physionews.blogspot.gr

    Η Φυσικοθεραπεία στην αντιμετώπιση της Αρθρίτιδας

    Γράφει η Μαρία Κορόγιαννη, Φυσικοθεραπεύτρια PT, MSc

    Η 12η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αρθρίτιδας» το 1996, από τη Διεθνή Ένωση Ρευματολογίας και Αρθρίτιδας.

    Αρθρίτιδα είναι η φλεγμονή των αρθρώσεων που εκδηλώνεται με πόνο, δυσκαμψία, οίδημα, ερυθρότητα, καθώς και περιορισμό της κινητικότητας σε μια ή περισσότερες αρθρώσεις.

    Υπάρχουν πάνω από 200 ταυτοποιημένοι τύποι αρθρίτιδας, που μπορούν να χωριστούν σε τρεις βασικές ομάδες: τις φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, όπως η ρευματοειδής και η ουρική, τις μη φλεγμονώδεις, όπως η οστεοαρθρίτιδα και η ρήξη συνδέσμων, και τις αρθρίτιδες του συνδετικού ιστού, όπως ο λύκος και η ινομυαλγία.

    Τα αίτια για την ανάπτυξη αρθρίτιδας είναι διάφορα: φθορά των οστών της άρθρωσης, επίμονη φλεγμονή των μαλακών μορίων γύρω από μία άρθρωση, γενετική προδιάθεση, συσσώρευση κρυστάλλων ή λοίμωξη.

    αρθριτιδα

    Είναι σημαντικό να προλάβετε την αρθρίτιδα στα αρχικά στάδια, πριν οι παραμορφώσεις γίνουν μόνιμες.

    Οι άνθρωποι που πάσχουν από αρθρίτιδα αντιμετωπίζουν συχνά δυσκολίες που δυσχεραίνουν τη ζωή τους, αν και πολλές από αυτές μπορούν να ξεπεραστούν, με την κατάλληλη καθοδήγηση και στήριξη από τους επιστήμονες υγείας.

    Στατιστικά Στοιχεία

    • 103.000.000 άτομα στην Ευρώπη υποφέρουν από αρθρίτιδα και άλλες ρευματικές νόσους.
    • Το 14% του ελληνικού πληθυσμού (1.400.000 Έλληνες) επισκέπτονται το γιατρό τους με προβλήματα των αρθρώσεων, μια παθολογική κατάσταση που προκαλεί πόνο, απώλεια εργατοωρών, κακή ποιότητα ζωής, γρήγορη συνταξιοδότηση και, εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, σοβαρή αναπηρία στον πάσχοντα.
    • H αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας. Eίναι πιο συχνή σε άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών αν και ορισμένοι τύποι αρθρίτιδας μπορεί να επηρεάσουν και παιδιά.
    •  Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από αρθρίτιδα και συχνά παρουσιάζουν πιο σοβαρά συμπτώματα

      .ευεξία, φυσικοθεραπεία, κορόγιαννη

    Αρθρίτιδα και Φυσικοθεραπεία

    Η Φυσικοθεραπεία αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της αντιμετώπισης των περισσότερων περιπτώσεων αρθρίτιδας. Εκτελείται αποκλειστικά από πτυχιούχους φυσικοθεραπευτές, οι οποίοι αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης ομάδας επιστημόνων υγείας, οι οποίοι θα σας βοηθήσουν να ανακτήσετε ή να διατηρήσετε εναν ενεργητικό και αυτόνομο τρόπο ζωής, στην εργασία, στο σπίτι, και γενικά στην καθημερινότητά σας.

    Οι φυσικοθεραπευτές είναι πιστοποιημένα αρμόδιοι στο να αξιολογήσουν την κίνηση και τη λειτουργικότητά σας, καθώς και στο να σας υποδείξουν τρόπους ώστε να προστατεύσετε τις αρθρώσεις σας και να επιβραδύνετε ή να θεραπεύσετε την πάθησή σας. 

    Ο φυσικοθεραπευτής σας θα βοηθήσει στα ακόλουθα:

    • προσφέρει επιστημονικές συμβουλές και ψυχολογική, όσο και πρακτική στήριξη
    • βοηθά να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση και γνώση σχετικά με τη διαχείριση της πάθησής σας
    • απαντά με υπευθυνότητα στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σας
    • θέτει εφικτούς στόχους, τους οποίους σας εμπνέει να ακολουθείτε, ώστε να σας διατηρήσει όσο το δυνατόν πιο ενεργητικούς και δραστήριους

    Ο φυσικοθεραπευτής είναι ο ειδικά εκπαιδευμένος επιστήμονας στο να αξιολογεί και να αντιμετωπίζει τα προβλήματα μυών και αρθρώσεων (μυοσκελετικές παθήσεις), και έτσι ο παθολόγος σας μπορεί να σας κατευθύνει απευθείας σε ένα ειδικευμένο φυσικοθεραπευτή για να  αντιμετωπίσετε την αρθρίτιδά σας, παρά σε ένα ρευματολόγο ή ορθοπεδικό χειρουργό.

    Τί να περιμένετε από μια συνεδρία φυσικοθεραπείας

    Ο φυσικοθεραπευτής σας θα ξεκινήσει τη συνεδρία λαμβάνοντας το ιστορικό σας, θα καταγράψει συνοδές ή προηγούμενες παθήσεις και ασθένειες, και θα σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με την καθημερινότητα, την ιδιοσυγκρασία, την εργασία σας και, γενικά, τον τρόπο ζωής σας.

    Στη συνέχεια, μέσω της κλινικής εξέτασης (επισκόπηση, ψηλάφηση, μετρήσεις, ειδικές δοκιμασίες-τεστ) ο φυσικοθεραπευτής θα προσπαθήσει να καθορίσει όχι μόνο το πλαίσιο του υπάρχοντος προβλήματος, αλλά και το αίτιο και τις συνθήκες που συμβάλλουν σε αυτό. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να σχεδιάσει ένα πλάνο αποκατάστασης το οποίο θα είναι εξατομικευμένο για τη δική σας περίπτωση και θα ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες σας, ως άνθρωπου και ως ασθενή.

    Το πλάνο θεραπείας στο οποίο θα συμφωνήσετε τελικά μαζί με το φυσικοθεραπευτή σας, θα είναι το ιδανικότερο για να λυθεί το πρόβλημα της αρθρίτιδας με τον ασφαλέστερο και γρηγορότερο τρόπο.

    Η φυσικοθεραπεία είναι η λύση στην πλειοψηφία των προβλημάτων αρθρίτιδας.

    Η φυσικοθεραπεία είναι η λύση στην πλειοψηφία των προβλημάτων αρθρίτιδας.

    Η θεραπεία που θα ακολουθήσει θα βασίζεται αποκλειστικά σε φυσικά μέσα και    σε μη χειρουργικές/φαρμακευτικές τεχνικές θεραπείας, και μπορεί να περιλαμβάνει:

    • ελαφρύ πρόγραμμα ασκήσεων ή ειδικευμένο θεραπευτικό ασκησιολόγιο
    • γενικές συμβουλές σχετικά με το πώς μπορείτε να αυξήσετε το επίπεδο της δραστηριότητάς σας, αποφεύγοντας τις ασκήσεις/κινήσεις εκείνες που μπορούν να επιδεινώσουν το πρόβλημα ή την πάθησή σας
    • συμβουλές εργονομίας και αλλαγής του επιβαρυντικού τρόπου ζωής, καθώς και συμβουλές σχετικά με το πότε πρέπει να ξεκουράζεστε και πότε πρέπει να κινείστε
    • θεραπείες με φυσικά μέσα, για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων του πόνου (αναλγητικές θεραπείες). Σε αυτές περιλαμβάνονται τα θερμά ή ψυχρά επιθέματα, η αναλγητική ηλεκτροθεραπεία (ρεύματα TENS), ο υπέρηχος, το laser, η θεραπευτική μάλαξη, οι ειδικές τεχνικές κινητοποίησης των αρθρώσεων, η υδροθεραπεία και τα ιαματικά λουτρά, οι διατάσεις, ο ηλεκτροβελονισμό ή/ και το taping, κ.ά.
    • παροχή ειδικών βοηθημάτων βάδισης ή νάρθηκες αρθρώσεων, τα οποία θα σας βοηθήσουν να παραμείνετε δραστήριος και ανεξάρτητος στην καθημερινότητά σας

    Για να έχετε το μέγιστο αποτέλεσμα από τις φυσικοθεραπείες, είναι σημαντικό να διατηρείτε την συχνότητα των συνεδριών που έχετε προγραμματίσει με το φυσικοθεραπευτή σας, να προσαρμόσετε τον τρόπο ζωής σας σύμφωνα με τις υποδείξεις και συμβουλές του, καθώς και να εκτελείτε τηρείτε το πρόγραμμα ασκήσεων για το σπίτι που έχει σχεδιάσει ειδικά για εσάς.

    Στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας δεν είστε μόνος. Εκτός από τις ειδικές ομάδες και κοινότητες στήριξης των ανθρώπων που, όπως κι εσείς, πάσχουν από κάποια μορφή αρθρίτιδας, ο φυσικοθεραπευτής σας μπορεί να σταθεί ισόβιος σύμμαχος στον αγώνα σας για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

    Ο πόνος, η δυσλειτουργία, η κατάθλιψη, η κακή διάθεση, και η έλλειψη αυτοεκτίμησης μπορούν να δώσουν τη θέση τους στην ευεξία, τη λειτουργικότητα, την υγιή κινητικότητα και την αισιοδοξία.

    ευεξία, φυσικοθεραπεία, κορόγιαννη

    Διεκδικείστε μια καλύτερη ποιότητα ζωής, από σήμερα κιόλας.

    Κάντε το πρώτο βήμα για να βοηθήσετε τον εαυτό σας: κλείστε ένα ραντεβού με το φυσικοθεραπευτή σας και ενημερωθείτε σχετικά με τους τρόπους καταπολέμησης της αρθρίτιδας.

    Αντιμετωπίστε αποτελεσματικά την αρθρίτιδα
    και διεκδικείστε μια καλύτερη ζωή για εσάς και τους γύρω σας.

    © Maria Korogianni

    Διαβάστε ακόμη:

    Τί είναι η Φυσικοθεραπεία

    Τί είναι η Φυσικοθεραπεία

    Πώς μπορώ να καταλάβω πότε ασκούμαι υπερβολικά?

    Γράφει η Μαρία Κορόγιαννη Φυσικοθεραπεύτρια PT Msc

    Όλοι γνωρίζουμε τα οφέλη της σωματικής άσκησης, αν και δεν την εντάσσουμε πάντα στην καθημερινότητά μας. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, οτι αποφασίσατε να τηρήσετε την υπόσχεση που δώσατε στον εαυτό σας και επιτέλους ξεκινήσατε να ασκείστε συστηματικά.
    Πώς μπορείτε να καταλάβετε οτι η άσκηση γίνεται υπερβολική και μάλλον σας βλάπτει, παρά σας ωφελεί?

    Είναι συνηθισμένο όταν ξεκινάτε μια νέα σωματική δραστηριότητα, να σας πονάνε οι μύες ή να νιώθετε ευαισθησία και δυσκαμψία σε ορισμένα μέλη του σώματός σας. Η ενόχληση αυτή, ενω σε αρκετές περιπτώσεις θεωρείται ‘φυσιολογική’, δεν πρέπει να κρατά για πάνω από μία με μιάμιση μέρα. Εαν αυτό που αισθάνεστε παραμένει ως ενόχληση για περισσότερο από 3 μέρες, και ειδικά εαν για να το περιγράψετε θα χρησιμοποιούσατε τη λέξη ‘πόνος‘, τότε μάλλον…επιδείξατε υπερβάλλοντα ζήλο.
    ασκηση-σειφ

    Γενικότερα, τα σημεία που θα πρέπει να προσέξετε είναι:

    • Ενόχληση ή πόνος που διαρκεί πάνω από τρεις μέρες, χωρίς να υποχωρεί
    • Ζεστές ή πρησμένες αρθρώσεις
    • Πόνος που σας ξυπνά τη νύχτα

    Στην περίπτωση που νομίζετε οτι κάποια συγκεκριμένη άσκηση σας δημιούργησε το πρόβλημα, καλό είναι να την αποφύγετε για κάποιο διάστημα. Μπορείτε ανά πάσα στιγμή να την προσθέσετε αργότερα, αυτή τη φορά σταδιακά, με καλύτερη τεχνική και ίσως χαμηλότερη ένταση. Εαν δεν είστε σίγουροι για το τί σας προκάλεσε το πρόβλημα ή για να τροποποιήσετε το ασκησιολόγιο σας με τρόπο που να σας ταιριάζει καλύτερα, συμβουλευτείτε το φυσικοθεραπευτή σας ή τον προσωπικό σας γυμναστή.

    Σε κάθε περίπτωση και αν τα ενοχλητικά συμπτώματα συνεχίζονται, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ζεστά ή κρύα επιθέματα, πάντα σε συνεννόηση με το φυσικοθεραπευτή σας προκειμένου να μη χρησιμοποιήσετε λανθασμένα το ‘ζεστό’ εκεί που απαιτείται το ‘κρύο’, και το αντίστροφο.

    Εαν οι ενοχλήσεις επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα προτείνω να δείτε το γιατρό σας.

    Να θυμάστε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στην περίπτωση που δεν είστε εξοικειωμένοι με συγκεκριμένους τύπους ασκήσεων, με τους βασικούς κανόνες γυμναστικής ή πάσχετε από κάποια μορφή αρθρίτιδας ή άλλη πάθηση του μυοσκελετικού.

    Η υπαίθρια άσκηση καλύτερη από το γυμναστήριο

    Τα πλεονεκτήματα που έχει το γυμναστήριο είναι προφανή (άνετος χώρος με ελεγχόμενη θερμοκρασία και πολλά όργανα γυμναστικής), αλλά ολοένα περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η άσκηση σε υπαίθριο χώρο δεν μπορεί να υποκατασταθεί από εκείνη σε έναν κυλιόμενο διάδρομο ή στατικό ποδήλατο.

    Πρώτον, ο διασκελισμός είναι διαφορετικός όταν κάποιος κάνει τζόγκινγκ σ’ ένα πάρκο. Οι μελέτες δείχνουν ότι οι δρομείς κάμπτουν περισσότερο τους αστραγάλους τους όταν τρέχουν σε ανώμαλο δρόμο. Επιπλέον έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να τρέξουν σε κατηφόρες, γυμνάζοντας διαφορετικούς μυς απ’ ό,τι όταν τρέχουν σε επίπεδο έδαφος όπως συνήθως γίνεται στους κυλιόμενους διαδρόμους.

    Η άσκηση σε υπαίθριους χώρους είναι επίσης πιο έντονη απ’ ό,τι η ανάλογη σε κλειστό χώρο. Σε μελέτες στις οποίες συγκρίθηκε η σωματική καταπόνηση κατά το τρέξιμο σε κυλιόμενο διάδρομο και στον δρόμο, διαπιστώθηκε ότι οι δρομείς έκαιγαν λιγότερες θερμίδες στον διάδρομο για να καλύψουν την ίδια απόσταση. Το εύρημα αποδόθηκε στο ότι οι δρομείς του γυμναστηρίου δεν έβρισκαν αντίσταση από τον αέρα ούτε βίωναν αλλαγές στο έδαφος, όπως συμβαίνει όταν τρέχει κάποιος στον δρόμο.

    Τα ίδια έχουν βρεθεί και για την ποδηλασία, στην οποία η αντίσταση του αέρα από μόνη της διαπιστώθηκε ότι αυξάνει σημαντικά τις ενεργειακές απαιτήσεις των ποδηλατών εκτός γυμναστηρίου.

    'Ποδηλατάδα' στην εξοχή Μεγάρων - φοτο: Μαρία Κορόγιαννη

    ‘Ποδηλατάδα’ στην εξοχή Μεγάρων – φοτο: Μαρία Κορόγιαννη

    Η ευχαρίστηση

    Φαίνεται, όμως, ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους έχει και άλλα, άγνωστα έως πρότινος, πλεονεκτήματα. Σε αρκετές πρόσφατες μελέτες, ζητήθηκε από εθελοντές να κάνουν την ίδια ακριβώς προπόνηση μία φορά εντός γυμναστηρίου και μία σε υπαίθριο χώρο.

    Σε όλες τις μελέτες, οι εθελοντές ανέφεραν ότι απόλαυσαν περισσότερο την υπαίθρια γυμναστική και, κατ’ επέκταση, πέτυχαν υψηλότερη βαθμολογία σε ψυχολογικά τεστ που αξιολόγησαν τη ζωντάνια που ένιωθαν, τον ενθουσιασμό, την απόλαυση και την αυτοεκτίμησή τους. Αντιθέτως, πέτυχαν χαμηλότερη βαθμολογία σε τεστ που αξιολόγησαν το άγχος, την κατάθλιψη και την κόπωσή τους.

    Οι μελέτες αυτές ήταν μικρές και σύντομες, αφού αξιολόγησαν μόνο δύο προπονήσεις, ενώ δεν θεωρούνται και πολύ αξιόπιστες, αφού βασίσθηκαν στις προσωπικές εκτιμήσεις κάθε εθελοντή.

    Εντούτοις, μια μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι και διεξήχθη σε εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών έδειξε πως όσοι γυμνάζονταν εκτός γυμναστηρίων κατά κανόνα προπονούνταν περισσότερο και πιο συχνά, απ’ ό,τι όσοι πήγαιναν μόνο στο γυμναστήριο.

    Αυτό τεκμηριώθηκε με τη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών οι οποίες επί μία εβδομάδα κατέγραφαν το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας κάθε εθελοντή ξεχωριστά. Οπως έδειξαν τα στοιχεία στις συσκευές, οι εθελοντές που γυμνάζονταν σε υπαίθριους χώρους αφιέρωναν κατά μέσο όρο στην προπόνησή τους 30 λεπτά περισσότερα την εβδομάδα απ’ ό,τι όσοι γυμνάζονταν στο γυμναστήριο.

    Ο ήλιος

    Οι έως τώρα μελέτες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει με βεβαιότητα γιατί η άσκηση σε υπαίθριους χώρους μάς «εμπνέει», ώστε να της αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο. Κάποιες έχουν δείξει ότι οι ασκούμενοι σε ανοιχτούς χώρους έχουν χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης (η ορμόνη του στρες) όταν ολοκληρώνουν την προπόνησή τους απ’ ό,τι όταν γυμνάζονται σε κλειστούς χώρους. Υπάρχουν επίσης υπόνοιες ότι παίζει ρόλο και η έκθεση στον ήλιο, που είναι γνωστό ότι βελτιώνει την ψυχική διάθεση.

    Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους μπορεί να είναι ό,τι χρειάζονται οι διστακτικοί ή ασυνεπείς ασκούμενοι.

    «Εάν η υπαίθρια προπόνηση ενθαρρύνει την άσκηση, τότε κάνει καλό», λέει η δρ Ζακλίν Κερ, επίκουρη καθηγήτρια Οικογενειακής και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, η οποία ηγήθηκε της μελέτης με την ηλεκτρονική καταγραφή της άθλησης των ηλικιωμένων.

    Ευχαριστώ θερμά το HealthyLiving για το άρθρο.